Giriş yap veya kayıt olun

PROKSİMAL GELİŞİM BÖLGESİ 

Proksimal gelişim bölgesini temsil eden ikinci çemberde, öğrenciler yardımsız görevleri tamamlayamazlar, ancak onları rehberlikle tamamlayabilirler.

Proksimal gelişme bölgesi sıklıkla , ZPD ( zona blizhaishego razvitiia orijinali Rusça) olarak kısaltılır, en iyi en yakın, en acil bir bölge olarak anlaşılmaktadır VE psikolojik gelişim duygusal, bilişsel ve istemli geniş bir yelpazede çocukların psikolojik süreçlerini kapsar. Bununla birlikte, çağdaş eğitim araştırma ve uygulamalarında, genellikle bir öğrencinin yardım almadan neler yapabileceği ile daha fazla bilgi veya uzmanlığa sahip bir kişinin (“daha bilgili diğeri”) desteğiyle yapabilecekleri arasındaki mesafe olarak yorumlanır. [1] Kavram psikolog Lev Vygotsky tarafından ortaya konuldu, ancak tam olarak geliştirilmedi. (1896–1934) hayatının son üç yılında. [2] Vygotsky, bir çocuğun bir akran ya da yetişkin gibi “daha bilgili öteki” ile bir diyaloga karıştığını ve yavaş yavaş, sosyal etkileşim ve anlam verme yoluyla, problemleri bağımsız olarak çözme ve belirli görevleri yerine getirme yeteneğini geliştirdiğini savundu. Yardım. Vygotsky’nin ardından, bazı eğitimciler eğitimin rolünün çocuklara yakın gelişim bölgelerindeki deneyimleri vermek, böylece beceri ve stratejiler gibi bireysel öğrenmelerini teşvik etmek ve ilerletmek olduğuna inanmaktadır. [3]

KÖKENLERİ 

Lev Vygotsky 1896-1934

Proksimal gelişim bölgesi kavramı başlangıçta Vygotsky tarafından öğrencilerin zekasını ölçmek için akademik, bilgiye dayalı testlerin kullanılmasına karşı çıkmak için geliştirilmiştir . Ayrıca Jean Piaget’in yalnız ve özerk öğrenen çocuk teorisini daha da geliştirmek için ZPD’yi yarattı . [4]Vygotsky, okul eğitiminin çocuklar üzerindeki etkisini incelemek için çok zaman harcadı ve çocukların dil kavramlarını doğal olarak kavradığını, ancak matematik ve yazmanın doğal olarak gelmediğini kaydetti. Esasen, bu kavramların okul ortamlarında gereksiz değerlendirmelerle öğretildiği için, öğrenciler için daha zor oldukları sonucuna varmıştır. Piaget, gelişim ve öğretim arasında açık bir ayrım olduğuna inanıyordu. Gelişimin, çocuklar tarafından kendi çabalarından kaynaklanan başlatılan ve tamamlanan kendiliğinden bir süreç olduğunu söyledi. Piaget, bağımsız düşünmenin savunucusuydu ve okullarda yaygın olarak kullanılan standart öğretmenlerin yönlendirdiği eğitimi eleştiriyordu. [5]

Alternatif olarak, Vygotsky doğal, kendiliğinden gelişmeyi önemli olarak gördü, ancak hepsi önemli değil. Çocukların her şeyi kendi başlarına keşfetmeleri için bırakıldıklarında çok ileri gitmeyeceklerine inanıyordu. Bir çocuğun gelişimi için daha bilgili başkalarıyla etkileşime girmesi çok önemlidir. Bu mümkün değilse bildiklerini genişletemezlerdi. Daha bilgili diğerleri (MKO) terimi, belirli bir görev, fikir veya konsepte istinaden, öğrenciden daha iyi bir anlayışa veya daha yüksek yetenek seviyesine sahip birini tanımlamak için kullanılır. [6] Önceki nesillere aktarılan bilgi ve araçlarla çocuklara büyük ölçüde yardım edildiği kültürel deneyimleri kaydetti. Vygotsky, iyi öğretmenlerin çok zor olan materyalleri sunmaması ve “öğrencileri beraberinde getirmesi” gerektiğini belirtti. [5]

Vygotsky, bir öğrencinin zekayı belirlemek için bildiklerini incelemek yerine, problemleri bağımsız olarak çözme yeteneklerini ve bir yetişkinin yardımıyla sorunları çözme yeteneğini incelemenin daha iyi olduğunu savundu. [7] Bir soru önerdi: “eğer iki çocuk bir testte aynısını yaparsa, gelişim düzeyleri aynı mıdır?” Olmadıkları sonucuna vardı. [8] Ancak, Vygotsky’nin zamansız ölümü yakınsal gelişim bölgesi üzerine çalışmaları kesintiye ve çoğunlukla yarım kaldı. [9]

TANIM 

Rehberlik ve desteğe sahip olduklarında, öğrenciler kendileri tarafından yapılamayan bir görevi başarabilirler. Ancak, görev tamamen bilişsel olarak imkansız olduğunda destek verilirse bile öğrenciler başarısız olabilirler. [10] : 216

Vygotsky’nin orijinal anlayışından bu yana, proksimal gelişim bölgesinin tanımı genişletildi ve değiştirildi. Proksimal gelişim bölgesi, bir kişiye daha yüksek beceri setine sahip bir öğretmen veya akran tarafından yardım edildiğinde ortaya çıkan bir öğrenme alanıdır. [1] Beceri setini öğrenen kişi, öğretmen veya akran yardımı olmadan tamamlayamaz. Daha sonra öğretmen, öğrencinin artık o görev için gerekli olana kadar öğrencinin ustalaşmaya çalıştığı beceriye ulaşmasına yardımcı olur. [11]

Proksimal gelişim bölgesindeki herhangi bir işlev, sadece işlevin gerçek seviyesini değil, aynı zamanda çocuğun yardım türlerine, bu tür yardımların sunulduğu sıraya, esnekliğine veya sağlamlığına da ne kadar duyarlı olduğunu içeren belirli bir iç bağlamda olgunlaşır. Daha önce oluşmuş klişeler, çocuğun diğer faktörlerle birlikte işbirliği yapmaya ne kadar istekli olduğunu. [12] Bu bağlam, bir işlevin potansiyel gelişim düzeyinin teşhisini etkileyebilir. [9]

Vygotsky, öğrencilerin kendi başlarına neler yapabildiklerine bakamayacağımızı belirtti; sosyal bir ortamda neler yapabileceklerine bakmalıyız. Birçok durumda, öğrenciler grup içinde bir görevi kendi başlarına tamamlayabilmeleri için tamamlayabilirler. Öğretmenin işinin çocuğun zihnini adım adım ileriye taşımak olduğunu not eder (sonuçta, öğretmenler birinci sınıf öğrencilerine karmaşık kimyasal denklemleri öğretemezler). Aynı zamanda, öğretmenler tüm çocuklara eşit olarak öğretemez; hangi öğrencilerin hangi derslere hazır olduğunu belirlemelidirler. [5] Örnek olarak sıkça kullanılan hızlandırılmış okuma programı. Öğrenciler değerlendirilir ve bir okuma seviyesi ve bir aralık verilir. Seviyelerinin altında derecelendirilen kitapların okunması kolaydır, seviyelerinin üzerindeki kitaplar öğrenciye meydan okur. Bazen öğrencilerin okul kütüphanesinden aralıklarının dışındaki kitapları kontrol etmelerine bile izin verilmez. Vygotsky, standart testlerin önemli bir eksikliğinin, zihinlerinin diğer öğrenciler tarafından itildiği bir grup ortamında değil, sadece kendi başlarına neler yapabileceğini ölçtüklerini ileri sürdü. [5]

İkinci dil öğrenimi bağlamında, ZPD birçok yetişkin kullanıcı için yararlı olabilir. Bu gerçeğin yanı sıra yetişkin akranlarının ZPD’de yardım sağlamak için daha fazla yetenek sahibi olmaları gerekmediğinin ortaya çıkmasıyla ortaya çıkan Vygotsky’nin tanımı, yetişkin L2 gelişim bağlamına daha iyi uyacak şekilde uyarlanmıştır. [13]

İSKELE  

ZPD kavramı, eğitim bağlamıyla ilgili olarak çocukların zihinsel gelişimini incelemek için yaygın olarak kullanılmaktadır. ZPD konsepti, bir iskele , bir eylemi gerçekleştirmek için “destek noktalarının” bir yapısı olarak görülür . [14] Bu, yetişkin veya daha yetkin bir akrandan alınan ve çocuğun ZPD içinde çalışmasına izin veren yardım veya rehberlik anlamına gelir. [15] Vygotsky’nin kendisi terimden hiç bahsetmese de, iskele ilk olarak  Jerome Bruner, David Wood ve Gail Ross tarafından geliştirilirken, Vygotsky’nin ZPD konseptini çeşitli eğitim bağlamlarına uyguladı. [4] Wass ve Golding’e göre, öğrencilere iskele ile yapabilecekleri en zor görevleri vermek en büyük öğrenme kazanımlarına yol açıyor. [16]

İskele, bir öğretmenin veya daha yetkin bir akranının ZPD’lerindeki bir öğrenciye gerektiği gibi yardımcı olduğu ve gereksiz hale geldiğinden, işçilerin inşaatı tamamladıktan sonra bir yapı iskelesini çıkardığı zaman bu yardımdan faydalandığı bir süreçtir. “İskele, yetişkinin çocuğun öğrenmesine odaklanmış sorular ve olumlu etkileşimler yoluyla yol göstermesidir.” [17] Bu kavram, diğerleri arasında Mercedes Chaves Jaime , Ann Brown tarafından daha da geliştirilmiştir . ZPD’nin bu yorumuna dayanarak, karşılıklı öğretim ve dinamik değerlendirme dahil olmak üzere çeşitli öğretim programları geliştirilmiştir . İskele’nin etkili olabilmesi için, çocuğun bilgi düzeyinde başlaması ve oradan inşa edilmesi gerekir.[15]

ZPD kullanan çocukların bir örneği konuşmayı öğrendikleri zamandır. Onların gibi konuşma gelişir, bu da konuşma çocuğun şeklini etkileyen çocuk düşünce tarzını, etkiler. [8] Bu süreç çocuğun kelime dağarcığını genişletmesi için daha fazla kapı açar. Düşüncelerini daha etkili bir şekilde aktarmayı öğrendikçe, daha karmaşık geri bildirimler alırlar, böylece kelime hazinelerini ve konuşma becerilerini artırırlar. Wells dans örneğini verir: Bir kişi nasıl dans edileceğini öğrendiğinde, dans pistinde etraflarındaki diğer kişilere bakar ve hareketlerini taklit eder. Bir kişi dans hareketlerini tam olarak kopyalamaz, ancak yapabildiklerini alır ve ona kendi kişiliklerini ekler. [18]

Matematikte, proksimal gelişim, öğrencilerin bir veya daha fazla çalışılmış örnek gördüğü matematiksel egzersizleri kullanır. Ortaokulda bazı iskele sağlanır ve genellikle yüksek öğretim düzeyinde çok daha azdır. Sonuçta öğrenciler, bölgenin ötesinde zorluklarla karşılaştıklarında kütüphane kaynakları veya bir öğretmen bulmalıdır.

İskele’nin başka bir örneği araba kullanmayı öğrenmektir. Ebeveynler ve sürüş eğitmenleri, öğrencileri arabanın nasıl çalıştığının mekaniğini, direksiyon simidindeki doğru el pozisyonlarını, yolun taranması tekniğini vb. Göstererek yol boyunca ilerlemeye rehberlik eder. Öğrenci ilerledikçe daha az ve daha az talimat gereklidir , kendi başlarına sürmeye hazır olana kadar.

İskele kavramı, çeşitli yaşam durumlarında ve tartışmalı olarak herkesin nasıl öğrendiği temelinde gözlemlenebilir. Kişi (normalde) bir konu hakkında bilinmesi gereken her şeyi öğrenmeye başlamaz. Belirli bir konunun veya yeteneğin ustalığına yönelik ön bilgi üzerine inşa edilebilmesi için önce temel bilgiler öğrenilmelidir.

EĞİTİMCİLER İÇİN ÇIKARIMLAR 

Çeşitli araştırmalar, farklı yaklaşımlar ve araştırma çerçeveleri kullanarak işbirlikli öğrenmenin birçok ortamda ve bağlamda etkili olduğunu kanıtlamıştır. [20] Öğretmenler öğrencilerin kendi başlarına yapamaz görev atamak gerekir, ancak bağlı oldukları yardımıyla yapabilirsiniz; öğrencilerin görevleri bağımsız olarak tamamlamayı öğrenmeleri için yeterli yardımı sağlamalı ve daha sonra öğrencilerin mümkün olandan daha zor görevleri yapmalarını sağlayacak bir ortam sağlamalıdırlar. [16] Öğretmenler ayrıca daha fazla bilgiye sahip öğrencilerin daha fazla yardıma ihtiyacı olan öğrencilere yardımcı olmalarına izin verebilir. Özellikle işbirlikli öğrenme bağlamında, daha yüksek düzeyde anlayışa sahip olan grup üyeleri, daha az gelişmiş üyelerin proksimal gelişim bölgelerinde öğrenmelerine yardımcı olabilir. [21] Yetişkinler bağlamında, akranlar işbirliği ve başarıyı desteklemek için birbirlerine meydan okumalıdır. [22] Öğrencinin ZPD’sini kullanmak, özellikle her çocuğa zorluklar boyunca rehberlik ederek ve öğrenci işbirliğini başarı için bir araç olarak kullanarak erken çocukluk öğrenimine yardımcı olabilir.

ZORLUKLAR 

Eğitimde iskele bazı sınırlara sahiptir. Öğrenci öğrenimi için yeterli destek sağlarken üstesinden gelinmesi gereken en büyük engellerden biri birden fazla öğrenciyi yönetmektir. İskele, öğrenciler için nispeten bağımsız bir süreç olmakla birlikte, bireysel sınıflar sağlamanın ilk aşaması, büyük sınıfları yönetirken kolayca denetlenebilir. Böylece zaman, bir iskele ders planında kritik bir faktör haline gelir. Daha fazla öğrenciyi barındırabilmek için, öğretmenler genellikle derslerin bölümlerini kesmek veya her öğrenciye daha az zaman ayırmakla karşı karşıya kalırlar. [23]Buna karşılık, bu hızlandırılmış sınıf zamanı, öğrencilere olan ilginin kaybolmasına ve hatta geçersiz akran öğretimine neden olabilir. Öğrencinin bilişsel yetenekleri de iskele başarısında önemli bir rol oynamaktadır. İdeal olarak, öğrenciler bu proksimal gelişim bölgesinde öğrenebilirler, ancak genellikle durum böyle değildir. Öğrencilerin bireysel yeteneklerini ve temel bilgilerini tanımak başarılı bir iskele mücadelesi olabilir. Eğer bir öğrenci bu öğrenme yaklaşımı için daha az hazırlıklıysa ve kendilerini akranlarıyla karşılaştırmaya başlarsa, öz-yeterlikleri ve öğrenme motivasyonları engellenebilir. [24] Bu iskele engelleri ve proksimal gelişim bölgesi, öğretmenlerin sorunlara çözüm bulabilmeleri veya öğretim yöntemlerini değiştirebilmeleri için önemlidir.

KAYNAKÇA 

  1. Proksimal gelişim bölgesi. (2009). Inpenguen psikolojisinin sözlüğe. Credo Reference veritabanından erişildi
  2.  Yasnitsky, A. (2018). Vygotsky: Entelektüel Bir Biyografi . Londra ve New York: Routledge KİTAP ÖNİZLEME
  3.  Berk, L ve Winsler, A. (1995). Vygotsky, s. 24
  4.  Proksimal Gelişim BölgesiveKültürel Araçlar İskele, Rehberli Katılım, 2006.Gelişim psikolojisinde anahtar kavramlar. Credo Referans Veritabanından erişildi
  5.  Crain, W. (2010). Gelişim teorileri: Kavramlar ve uygulamalar, 6. baskı. Yukarı Eyer Nehri, NJ: Prentice Hall.
  6.  McLeod, SA (2018, 05 Ağustos). Lev Vygotsky. Https://www.simplypsychology.org/vygotsky.html adresinden erişildi.
  7.  Berk, L ve Winsler, A. (1995). “Vygotsky: Hayatı ve eserleri” ve “Vygotsky’nin kalkınma yaklaşımı”. In İskele çocukların öğrenme: Vygotsky ve erken çocukluk öğrenme . Natl. Eğitim Doç. Çocuk Grubu. s. 25–34
  8.  Gelişim aşamaları. (2010). Müfredat bağlantılarında psikoloji: Bilişsel gelişim. Credo Referans Veritabanından erişildi
  9.  Zaretskii, VK (Kasım – Aralık 2009). Msgstr “Vygotsky’nin Yazmak İçin Zamanı Olmayan Proksimal Gelişim Bölgesi”. Rus ve Doğu Avrupa Psikolojisi Dergisi. 47(1061-0405 / 2010 $ 9.50 + 0.00): 70–93. doi:10.2753 / RPO1061-0405470604.
  10.  Ormrod, Jeanne Ellis (2018). Eğitim psikolojisinin temelleri: etkili öğretimi yönlendirecek büyük fikirler . Jones, Brett D., 1969- (Beşinci baskı). NY, NY. ISBN 9780134894980. OCLC  959080826 .
  11.  Burkitt, E. (2006). Proksimal gelişim bölgesi. Gelen psikolojinin Ansiklopedik Sözlük. Credo Reference veritabanından erişildi
  12.  Bozhovich, ED (2009). Proksimal Gelişim Bölgesi: Teşhis Kabiliyetleri ve Dolaylı İşbirliğinin Sınırlılıkları. Rus ve Doğu Avrupa Psikolojisi Dergisi, 47 (6), 48-69. EBSCOHost Veritabanından erişildi
  13.  Fani, Tayebeh ve Ghaemi, Farid. (2011). Vygotsky’nin Proksimal Gelişim Bölgesi’nin (ZPD) Öğretmen Eğitimindeki Etkileri: ZPTD ve Kendi iskeleleri. Prosedür – Sosyal ve Davranış Bilimleri. 29. 1549-1554. 10.1016 / j.sbspro.2011.11.396.
  14.  Obukhova, LF ve Korepanova, IA (2009). Proksimal Gelişim Bölgesi: Mekansal bir Model. Rus ve Doğu Avrupa Psikolojisi Dergisi , 47 (6), 25-47. doi : 10.2753 / RPO1061-0405470602
  15.  Morgan, A. (2009, 28 Temmuz). “İskele” ve “ZPD” nedir? Erişim tarihi: 13 Ekim 2014.
  16.  Wass, R. ve Golding, C. (2014). Öğretmek için bir araç keskinleştirmek: proksimal gelişim bölgesi. Yükseköğretimde Öğretim, 19 (6), 671-684.
  17.  Balaban, Nancy. (1995). “Çocuğu Görmek, İnsanı tanımak.” Ayers, W.’de Öğretmen Olmak . Öğretmen Koleji Yayınları. s. 52
  18.  Wells, G. (1999). Eğitimde Diyalojik Sorular: Vygotsky mirasının üzerine inşa edilmesi . Cambridge Üniversitesi Yayınları. s. 57
  19.  Eggen, Paul D. (2016). Eğitim psikolojisi: derslik pencereleri . Kauchak, Donald P., 1946- (Onuncu baskı). Boston. ISBN 9780133549485. OCLC  889941365 .
  20.  Grossman, P., Wineburg, S. ve Woolworth, S. (2001). Öğretmen topluluğu teorisine doğru. Öğretmen Koleji Kaydı , 103 (6), 942-1012.
  21.  McLeod, SA (2012). Proksimal gelişim bölgesi. Www.simplypsychology.org/Zone-of-Proximal-Development.html adresinden erişildi.
  22.  Kuusisaari, H. (2014). Proksimal gelişim bölgesindeki öğretmenler: Geliştirme sürecini destekleyen veya engelleyen işbirliği. Eğitim ve Öğretmen Eğitimi , 43 , 46-57.
  23.  Gabriel Peters. “İskele Avantajları ve Dezavantajları” . Sınıf . Erişim tarihi: 2019-11-13 .
  24. “İskele Faydaları ve Zorlukları” . İskele Okuryazarlığı .

KAYNAKLAR

  • Chaiklin, S. (2003). “Vygotsky’nin öğrenme ve öğretme analizinde Proksimal Gelişim Bölgesi.” Kozulin, A., Gindis, B., Ageyev, V. & Miller, S. (Eds.) Vygotsky’nin kültürel bağlamdaki eğitim teorisi ve uygulaması . 39-64. Cambridge: Cambridge Üniversitesi.
  • Mayer, RE (2008). Öğrenme ve öğretme. (2. baskı, sayfa 462-463). Yukarı Eyer Nehri, NJ: Pearson Eğitim.
Reklam (#YSR)
Paylaş:
Etiketler:
İlgili
İlgili içerik ve makaleler.
İlgili Mesajlar
SIX DEGREES OF KEVIN BACON TEORİSİ
ETİK YÖNETİCİLİK
SATIŞ BECERİSİ
UZLAŞMA KÜLTÜRÜ