KEYNEZYEN İKTİSAT

Talep yönlü İktisat (Keynezyen iktisat), 1929 Büyük Dünya Krizi’ni oluşturan depresyonun ortaya çıkardığı işsizlik ve toplam talepteki yetersizlikleri gidermek amacıyla  geliştirilmiştir.

1. Eksik istihdam söz konusudur. Ekonomiler kendiliğinden tam istihdama ulaşamazlar.
2. Eksik rekabet koşulları geçerlidir.
3. Devletin görünen eki geçerlidir.
4. Talep yanlı iktisat koşulları geçerlidir.
5. Tasarruf (S) ve yatırımları (I) farklı kişiler yapar.
6. Tasarruflar harcanabilir gelirin artan fonksiyonudur. S=So + s.Yd
7. Yatırımlar, sermayenin marjinal etkinliği (MEC) ve faiz oranına bağlıdır. (MEC x r)
8. Tüketim harcanabilir gelirin artan fonksiyonudur. C=Co + c. Yd
9. Faiz (r), likitideden vazgeçmenin bedelidir.
10. Para yanlıdır.
11. Faiz, para arzı ve para talebi dengesindeki para piyasasında oluşur.
12. Yatırımların faiz esnekliği düşüktür. Bu nedenle IS eğrisi görece diktir.
13. Gayri iradi işsizlik olabilir.
14. Para talebinin faiz esnekliği yüksektir. Bu nedenle LM eğrisi görece yatıktır.
15. Phillips eğrisi geçerlidir. Enflasyon ile işsizlik ters orantılıdır.
16. Para finansal aktiflerin yakın ikamesidir.
17. Maliye politikası etkin, para politikası etkin değildir.
18. Ücretler ve fiyatla katı (yapışkan, rijit) olduğu için işsizlik dönemlerinde ücretler düşmez ve işsizlik ortadan kalkmaz. Bu yüzden devlet müdahalesi gereklidir.
19. Emek arzı nominal ücretin artan fonksiyonudur.
20. Emek talebi reel ücretin azalan fonksiyonudur.
21. M x V = P x T, miktar kuramına göre V ve T sabit değildir.
22. Para; işlem, ihtiyat ve spekülasyon amacıyla (güdüsüyle) talep edilir.
23. Bütçe açığı olabilir. Durgunluk dönemlerinde toplam talep bütçe açığı ile canlandırılabilir.
24. Borçlanma olabilir. Kamu harcaması bütçe açığı vererek finanse edilebilir.
25. İstikrarsızlıkların kaynağı toplam talepteki dalgalanmalardır.
26. Genel talep yetersizliği olabilir.
27. AD > AS = Enflasyon, AD < AS = Deflasyon, AD = AS = Fiyat istikrarı durumudur.

Talep Yönlü İktisat,1929 Ekonomik Bunalımına çözüm arayışları çerçevesinde 1936′ da J. M. Keynes’ in “İstihdam Faiz ve Paranın Genel Teorisi” adlı eserini yayınlanmasından sonra ortaya çıkmış ve özellikle 1950-1970 yılları arasında altın yıllarını yaşamıştır. Keynezyen iktisat 1970′ li yıllarda farklı şekillerde ortaya koyulmaya başlanmış, diğer bir ifadeyle Keynezyen iktisatçılar bölünmüşlerdir. Başlıca Keynezyen İktisat akımları dört grupta toplanabilir:

• Neo-Klasik Keynezyenler, Yeni Keynezyenler, Çağdaş Keynezyenler ve Post Keynezyenler