KİKLAD SANATI 

Antik Kiklad kültürü, Ege Denizi adalarında MÖ 3300 ile 1100 arasında varlık sürdürmüş ^[2]  Minos uygarlığının ve Miken uygarlığı ile beraber, antik Yunanistan’ın  üç büyük Ege kültürleri arasında sayılır. Kiklad sanatı bu nedenle Ege sanatının üç ana kolundan birini içermektedir.

Günümüze kalan en iyi sanat türü mermer heykelcik, kolların önü katlanmış tek bir tam boy kadın figürüdür. Arkeologlar tarafından “katlanmış kol figürü” “FAF” olarak bilinir. Keskin olarak tanımlanmış bir burun dışında, yüzler pürüzsüz bir boşluktur, ancak bazılarında orijinal olarak boyandıklarına dair kanıtlar vardır. Bunların büyük bir kısmı bilinmektedir, ancak maalesef çoğu, genellikle bir gömü gibi görünen kayıt dışı arkeolojik bağlamlarından yasadışı olarak çıkarılmıştır. 

NEOLİTİK SANAT 

Kikladların Neolitik sanatı hakkında bilinen hemen hemen tüm bilgiler,  Saliagos’un Antiparos kapalı kazı alanından gelmektedir . Bu dönemin çanak çömlekleri Girit ve Yunan anakarasına benzer. Sinclair Hood kouyla ilgili şöyle yazmıştır: “Ayırt edici bir şekil, anakara Geç Neolitik’te meydana gelen bir tiple karşılaştırılabilir yüksek bir ayak üzerinde bir kasedir”. ^[3]

KİKLAD HEYKELLERİ 

Bu dönemin en iyi bilinen sanatı, genellikle “idoller” veya “figürinler” olarak adlandırılan mermer figürlerdir, ancak her ikisi de tam olarak doğru değildir. Eski terim, uzmanlar tarafından kabul edilmeyen dini bir işlev önermez ve sonuncusu neredeyse yaşam boyu olan en büyük rakamlar için uygun değildir. Bu mermer figürler Ege’nin etrafına dağılmış olarak görülür ve bu rakamların  Girit halkı ve Yunanistan anakarası arasında popüler olduğunu gösterir. ^[4] Belki de bu figürlerin en ünlüsü müzisyenlerdir ki birisi arp çalgıcısı, diğeri ise boru çalgısıdır. ^[5] Yaklaşık MÖ 2500 tarihine denk düşen bu müzisyenlerin heykelleri  “Ege’den erken kaybolmamış müzisyenleri” olarak nitelendirilir. ^[6]

ERKEN KİKLAD SANATI  

Erken Kiklad sanatı üç döneme ayrılır: EC I (MÖ 2800–2500), EC II (MÖ 2500–2200) ve EC III (MÖ 2200-2000). Bu sanat hiçbir şekilde kesinlikle bu dönemlerden biriyle sınırlı değildir ve bazı durumlarda, Kiklad adalarından birden fazlasını temsil eder. AT I sanatı en iyi  Paros , Antiparos ve Amorgos AT II esas olarak görülür ise, Syros ve AT III Melos adalarında temsil edilir. ^[14]

Erken Kiklad I (Grotta-Pelos Kültürü, MÖ 3300–2700) 

Pelos tipi (şematik) 

Pelos tipi figürinler diğer birçok Kiklad figürinden farklıdır, çünkü cinsiyet çoğu için belirsizdir. Pelos tipi figürinlerin en ünlüsü “keman” şeklindeki figürindir. Bu figürinler üzerinde zımni uzun bir kafa, bacak ve keman şeklinde bir gövde var. Belirli bir “keman” heykelcik, göğüsler, göğüslerin altında kollar ve muhtemelen doğurganlık tanrıçasını temsil eden bir kasık üçgeni vardır. Bununla birlikte, tüm figürinler bu özellikleri paylaşmadığından, şu anda doğru bir sonuç çıkarılamamaktadır.

Plastiras tipi, Paros’taki mezarlıktan sonra isimlendirilen Kiklad figürinlerinin erken bir örneğidir. ^[18] Rakamlar, seleflerinin keman benzeri şeklini, duruşunu ve katlanmış kol düzenini korumaktadır, ancak dikkate değer şekillerde farklılık göstermektedir. Plastiras tipi, abartılı oranlarla işaretlenmiş en doğal Kiklad heykelcik türüdür. Kulaklar da dahil olmak üzere oyulmuş yüz özelliklerine sahip oval bir kafa, tipik olarak figürün toplam yüksekliğinin üçte birini kaplayan uzun bir boynun üzerine oturur. ^[19]Bacaklar tüm uzunlukları için ayrı ayrı oyulmuştur ve genellikle kırılmalara neden olur. Kadın figürlerinde kasık bölgesi bir insizyonla ayrılır ve göğüsler modellenir. Erkeklerin temsili yapı olarak farklılık gösterir, ancak daha dar kalçalara ve erkek cinsel organlarının oyulmuş temsillerine sahip olmak dikkat çekici bir şekilde değildir. Rakamlar tipik olarak küçüktür, genellikle otuz santimetreden daha büyük değildir ve ayaklar işaret edildiği için kendi başlarına duramazlar. Hayatta kalan figürinler mermerden oyulmuştur, ancak bazıları tarafından ahşaptan da oyulmuş olabileceği önerilmektedir.

Louros tipi, Tunç Çağı’nın Erken Kiklad I evresinden Kiklad figürinlerin bir kategorisidir . Daha önceki figür stillerinin doğal ve şematik yaklaşımlarını birleştiren Louros tipi, özelliksiz yüzlere, uzun bir boyuta ve kalça genişliğini geçme eğilimi gösteren zayıflatılmış omuzlara sahip basit bir gövdeye sahiptir. Bacaklar dikkatlice şekillendirilir, ancak dizlerden veya orta buzağılardan daha fazla ayrılmaya oyulur. ^[19] rağmen göğüsler Bu tip rakamlar düşündüren dişi formun hala ve oyma kasık üçgenin ayı delil eğilimindedir belirtilmemiştir.

Erken Kiklad II (Keros-Syros kültürü, MÖ 2800–2300)

Kapsala çeşidi  

Kapsala çeşidi Erken Kiklad II döneminin bir Kiklad figürüdür. Bu çeşitliliğin genellikle kanonik Spedos figür çeşitlerinden daha önce olduğu veya üst üste geldiği düşünülmektedir. Kapsala figürleri, kolların sağ-sol katlanmış konfigürasyonda çok daha düşük tutulması ve yüzlerin burun ve bazen kulaklar dışında şekillendirilmiş özelliklerden yoksun olması nedeniyle kanonik tipten farklıdır. ^[19]Kapsala figürleri, özellikle bacaklarda, daha uzun olan ve heykellerin önceki formlarında önerilen güçlü kas sisteminden yoksun bir incelik eğilimi göstermektedir. Omuzlar ve kalçalar da çok daha dardır ve figürlerin boyutları çok küçüktür, nadiren 30 cm’den daha büyüktür. Kanıtlar, boyanın artık doğrudan oyma yerine gözler ve kasık üçgeni gibi özellikleri ayırmak için düzenli olarak kullanıldığını göstermektedir. Kapsala çeşidinin notunun bir özelliği, bazı figürlerin karın boyunca çizilen çizgilerle şişkin mideleri olan hamileliği önerdiği görülüyor. Erken Kiklad II döneminin diğer figürleri gibi Kapsala çeşidinin en belirleyici özelliği katlanmış kol konumudur.

Spedos çeşidi  

Bir Erken Kiklad mezarlık adını Spedos tipi, Naxos , Kiklad heykelcik türlerinin en yaygın olanıdır. Kikladlar içinde ve başka yerlerde en geniş dağılıma ve en uzun ömre sahiptir. Bir bütün olarak grup, 8 cm’lik minyatür örneklerden 1.5 m’lik anıtsal heykellere kadar yükseklik olarak figürinler içerir. Bir erkek figürü heykeli hariç, şimdi Kiklad Sanatı Koleksiyonu Müzesi’nde, Spedos çeşidinin bilinen tüm eserleri kadın figürleridir. ^[20] Spedos figürinler tipik olarak katlanmış kolları olan ince uzun dişi formlarıdır. U-şekilli kafalar ve bacaklar arasında derin bir insizyon yarığı ile karakterizedirler.

Dokathismata çeşitliliği  

Dokathismata tipi Tunç Çağı Erken Kiklad II döneminin sonundan itibaren Kiklad figürüdür. Önceki Spedos çeşidinden geliştirilen özelliklere sahip Dokathismata figürleri geniş, köşeli omuzlara ve düz bir profile sahiptir. Dokathismata figürleri, neredeyse üçgen şeklinde olan, özellikle kafada belirgin olan güçlü bir geometri hissi sergileyen uzun, zarif bir şekle sahip, katlanmış kol figürlerinin en stilize olduğu düşünülmektedir. Bu rakamlar, sığ bacak yarıklarına ve bağlı ayaklara sahip önceki çeşitlere kıyasla biraz konservatif olarak inşa edildi. ^[19] Buna rağmen rakamlar aslında oldukça kırılgan ve kırılmaya eğilimli idi. Kesik bir kasık üçgeninin geri dönüşü Dokathismata çeşitli şekillerde de belirtilmiştir.

Chalandriani çeşitliliği  

Chalandriani çeşitli Tunç Çağı’nın Erken Kiklad II döneminin sonundan itibaren Kiklad figür türüdür. Bulundukları Syros adasındaki mezarlık olarak adlandırılan bu figürler, onlardan önceki Dokathismata çeşidine biraz benzer ve stil bakımından benzerdir . Ancak Chalandriani figürleri, kolların kasık üçgenine çok yakın olduğu ve bacak yarıklarının sadece sığ bir olukla gösterildiği daha kesik bir şekle sahiptir. ^[19]

Chalandriani çeşidiyle dikkat çeken bir özellik, bazı heykeller kolları tersine çevirdiğinden, hatta bir veya her iki kol için katlanmış pozisyondan vazgeçildiği için, önceki şekillerde bulunan sağ alt sağ konfigürasyonun rahatlamış gibi görünmesidir. Ayaklar her zaman eğimli olmadığından ve bacaklar biraz sert olduğundan, önceki şekillerin uzanma pozisyonu da zorlanır. Omuzlar Dokathismata çeşidinden daha da genişletildi ve üst kollar ve omuzlar da heykelin en ince noktası olduğu için hasara karşı oldukça hassastı. Baş, vücuda piramidal şekilli bir boyun ile bağlanan, belirgin bir burun dışında birkaç yüz özelliğine sahip üçgen veya kalkan şeklindedir. Dokathismata çeşidinin figürleri gibi, bazı Chalandriani figürleri de hamile olarak görülüyor.

ERKEN MİNOS ÖRNEKLERİ  

KOUMASA ÇEŞİDİ 

Erken Minos II mezarlıktan Koumasa şekiller, Koumasa Girit, çok küçük ve düzdür. Katlanmış kol figürleri tipik olarak kısa bacaklara ve geniş omuzlara sahiptir ^[21] ve hassas yapıları nedeniyle kırılmaya eğilimlidirler. ^[22]

 

 

 

 

ÇÖMLEKÇİLİK   

Bunların yanı sıra başka işlevsel seramik türleri de bulunmuştur. Erken Kiklad medeniyetinin tüm çanak çömlekleri elle yapılmıştı ve soluk bir buffın çanak çömlekleri de bulunmasına rağmen, genellikle siyah veya kırmızımsı bir renkti. En yaygın şekiller, piksit olarak bilinen silindirik kutular ve yakalı kavanozlardır. ^[17] Kalın duvarları ve ufalanan kusurları olan inşaatta kabalar, ancak bazen Ege adalarının deniz temelli kültürünü anımsatan doğal tasarımlara sahiptirler. Hayvan heykelcikleri de var.

GALERİ  

KAYNAKÇA  “Arp Oyuncusu, Erken Kiklad dönemi (Tunç çağı)” . Smarthistory de Khan Academy . Erişim tarihi: 8 Eylül 2014 .  Adams, Laurie. Zaman Boyunca Sanat (dördüncü baskı). Mc-Graw Tepesi. s. 112.  Başlık 28  Doumas, s. 81  Higgins, s. 61  Higgins, s. 60  Getty Müzesi, geçmiş sergi “Doğu Akdeniz’in Tarih Öncesi Sanatları”  Marija Gimbutas, Tanrıça’nın Dili, HarperCollins 1991 s. 203; Erich Neumann, Büyük Anne: Arketip Analizi . Ralph Manheim, Princeton University Press, 2. baskı. 1963, s. 113.)  J. Thimme, Die Religioese Bedeutung der Kykladenidole, Antike Kunst 8 (9165), s. 72–86 Emily Vermeule, Bronz Çağında Yunanistan , Chicago Üniversitesi Yayınları 1974, s. 52.  L. Marangou, Kiklad Kültürü: MÖ 3. binyılda Naxos Atina 1990 s. 101, 141 [ sic ]  Marangou s. 101  Bothmer, Bernard (1974). Mısır ve Klasik Sanat Bölümü Kısa Kılavuzu . Brooklyn, NY: Brooklyn Müzesi. s. 20. Higgins 53 “Kiklad Kültürü” . Göl Orman Koleji . Erişim tarihi: 11 Kasım2014 .  Vianello, Andrea. “Mezar ritüellerinde Kiklad figürinler” . BrozeAge.org . Erişim tarihi: 11 Kasım 2014 . Fitton, J. Lesley (1989). Kiklad Sanatı . Londra: British Museum Press . s. 22. ISBN 978-0714112930.  Getz-Preziosi, Pat (1987). Kuzey Amerika Koleksiyonlarında Erken Kiklad Sanatı . Seattle ve Londra: Washington Üniversitesi Yayınları. s. 52. Getz-Gentle, Pat (2001). Erken Kiklad Heykelinde Kişisel Tarzlar . Seattle ve Londra: Washington Üniversitesi Yayınları.  Spedos çeşitli heykelcik Arşivlenen de 2014/08/19 Wayback Makinesi Kiklad Sanatı Müzede “Kiklad sanatı: Koumasa çeşidindeki figür” . Bradshaw Vakfı .  Getz-Preziosi, Pat (1982). “Erken Kiklad Heykelinde Risk ve Onarım” (PDF) . Büyükşehir Müzesi Dergisi . 18 : 24.  Higgins 54