ESKİ MISIR HEYKELİ
Anıtsal heykel anlamında Eski Mısır ününü, rafine ve narin küçük eserlerle beraber daha çok büyük heykelleri borçludur. Mısırlılar, parlak güneş ışığına uyumlu ve uygun olan batık kabartmanın ayırt edici tekniğini kullandılar. Rölyeflerdeki ana figürler, resimdekiyle aynı figür kuralına uymaktadır, ayrık bacaklar (oturmamış yerlerde) ve kafa yandan gösterilmektedir, ancak önden gövde ve şekil kullanarak standart oranlar 18 “yumruk” yerden alın saç çizgisine gitmek içindi. Heykel sanatı ilk hanedan Firavunu I. Narmer’e kadar uzanır. Ancak, başka yerlerde olduğu gibi esirler ve ölüler küçük figürler için kullanılmaz. Mısırlılar erkek heykellerini kadınlardan daha koyu yapar. Geleneksel portre heykeller MÖ 2780 tahirine II. hanedan dönemine gitmektedir. Amarna dönemi ve Akhenaton döneminde birkaç değişiklik dışında Roma işgaline kadar stilinde pek bir değişiklik gerçekleşmedi.
Mısır firavunları her zaman tanrı olarak kabul edildi, ancak firavunu başka bir tanrı olarak temsil etmeleri dışında, diğer tanrılar büyük heykellerde çok daha az yaygındır. Ancak diğer tanrılar genellikle resim ve kabartmalarda gösterilmiştir. Abu Simbel’deki ana tapınağın dışındaki dört muazzam heykelin ünlü sırası, burada olağanüstü büyük olsa da, tipik bir düzen olan Ramses II’ yi göstermektedir. Tanrılarının küçük figürler ya da hayvansal kişileştirilmesiyle, örneğin seramik gibi popüler malzemelerden çok yaygın ve bulunurlar. En büyük heykeller Mısır tapınaklarından ya da mezarlarından bağımsızdır.
Reklam (#YSR)
