Davud

Davud (Arapça: داود, Dāwūd; İbranice: דוד, David), İsrailoğullarının kurduğu İsrail Krallığı’nın üçüncü kralı (yaklaşık MÖ 1000-MÖ 962) ve Kudüs (Yeruşalim) kentinin kurucusu. Tanah ve Kur’an’da nebi (peygamber) olarak zikredilir. Hristiyan inancında İsa’nın Eski Ahit’teki simgelerinden (İng. prefiguration) biri sayılır.

Musevi Kutsal kitabı Tanah’ın Mezmurlar (İslam’da Zebur) bölümünü oluşturan 150 şiirin Davud tarafından yazıldığı kabul edilir. Bu şiirler gerek Museviliğin gerek Hristiyanlığın en sevilen dini metinleri arasındadır. Kur’an’a göre Zebur, Davud Peygamber’e Allah tarafından indirilmiştir.

Tanah ve Eski Ahit’te Davud

Tanah ve Eski Ahit’te Davut’un hayat hikâyesi I. Samuel kitabının ikinci yarısı ile II. Samuel kitabının tamamını kapsar.

Birinci Yahudi kralı olan Şaul Tanrı’nın takdisini kaybeder. Bunun üzerine Peygamber Şamuel (Samuel), Yahudaoğullarından koyun çobanı olan Yesse’nin (İngilizce: Jesse) soyundan krallar geleceğini bildirir. Yesse’nin sekiz oğlundan en küçüğü çoban Davud kralın sarayına alınır. Şaul’un Filistinlilerle karşı yaptığı savaşta Davut tek başına dev Calud’a karşı savaşır; sapanıyla attığı taşla onu yener ve kafasını keser. Bunun üzerine Şaul damadı Davud’u kıskanır ve öldürülmesini emreder. Ancak Davut’a derin bir sevgi ile bağlı olan Şaul’un oğlu Yonatan (İngilizce: Jonathan), Davud’u korur ve kaçmasını sağlar. Davud yıllarca çölde yaşar. Daha sonra Araplara sığınır.

Filistinlilerle yapılan bir savaşta Şaul ve Yonatan öldürülür. Davut pişmanlıkla onların yasını tutar. Yahudi ileri gelenleri tarafından 30 yaşında kral seçilir. Hebron’da kutsal yağla meshedilir. Kenanlılara ait olan Siyon (Kudüs) kalesini ele geçirerek burayı kendine başkent yapar. Tanrı’nın On Emri’ni içeren sandukayı buraya getirerek büyük bir tapınak inşa etmeye karar verir. Ancak Peygamber Natan onu bu kararından vazgeçirir. (Tapınağı, Davud’un oğlu Süleyman inşa edecektir.) Davud, tüm Yahudi aşiretlerine boyun eğdirir, Ürdün ve Suriye’yi fetheder.

Davud evli bir kadın olan Batşeba’yı sever, kadının kocası olan Hititli Uriya’yı öldürterek Batşeba’ya sahip olur. Tanrı bunun üzerine kendisini lanetler; Batşeba’dan doğan oğlu yedi günlükken ölür. Mezmurların bir bölümü, Davud’un bu olay üzerine duyduğu acı ve pişmanlığı anlatır.

Son yıllarında Davud’un sevgili oğlu Abşalom babasına karşı isyan eder. Baba ile oğlun orduları karşı karşıya gelir; Abşalom öldürülür. Davud 36 yıl hüküm sürdükten sonra ölür. Yerine Batşeba’dan olan oğlu Şolomon (Süleyman) geçer.

Kur’an’da Davud

Davud’un adı Kur’an’da 16 yerde geçer. Kur’an’da Allah’ın Davud’a krallık ve bilgelik verdiği, Davud’a demiri işleme sanatını bahşedip ondan bedeni koruyan örtüp koruyan zırhlar yapma yeteneği verdiği, Davud’un Talut (Saul) ile girdiği bir savaşta güçlü bir dev olan Câlût’u (Golyat) öldürdüğü, Allah’ın bazı peygamberleri diğerlerinden üstün kıldığı ve Davud’a Zebur’u verdiği, onu ve soyunu dünyaya hakim kıldığı, Davud’un koyunlarla ilgili ihtilafa düşen iki ortağın davasında yargıçlık ederek adalet konusunda düştüğü çelişkiden kurtulmasının sağlandığı, dağların ve kuşların Davud’la Süleyman’ı yücelttiği ifade edilir. Kuran’da kral Şaul’un adı Tâlût olarak geçer.

İslâm geleneğinde Davud’un sesinin çok güzel olduğu söylenir. “Dâvûdî ses” deyimi buradan gelmektedir. Yine bir gün oruç tutup bir gün tutmamaya da ”Dâvudi orucu” denmektedir. Allah katında en sevimli orucun Davud’un orucu olduğu belirtilir.