GNOSTİSİZM Gnostisizm (Eski Yunanca:γνωστικός-ɣnostiˈkos-, Latince: gnōstikós –Koine- ‘bilgi sahibi’), MS 1. yüzyılın sonlarında Yahudi ve erken Hıristiyan mezhepleri arasında ortaya çıkan dini fikirler ve sistemler topluluğudur.[1] Bu çeşitli gruplar, kilisenin ortodoks öğretileri, gelenekleri ve otoritesinin üzerinde kişisel manevi bilgiyi (gnosis) vurgularlardı. Maddi varoluşu kusurlu ya da kötü olarak gören Gnostik kozmogoni,
ARİUSÇULUK (ARYANİZM) Ariusçuluk, aryanizm veya Arian, erken hristiyanlık dönemlerinde Arius tarafından (MS 260-327) kurulan ve takipçileri tarafından geliştirilen öğretiler bütünüdür. Arius, İznik İtirafında (325) ileri sürülen Tanrı/Tanrı-Baba ve Oğul’un temel eşitliğini yanlış bir doktrin olarak gördü. Çünkü bu, Oğul ve Kutsal Ruh’un yalnızca ikincil bir konum ve haysiyetle kavranabileceği monoteizmle
NASTURİLİK Nasturilik, Hıristiyan teolojisinde ve Kilise tarihinde, birbiriyle ilişkili ancak doktrinsel olarak farklı öğreti setleri için bir atama olarak kullanılan, çok anlamlı bir terimdir.[1] Terimin ilk anlamı, Kristoloji ve Marioloji alanlarında belirli doktrinleri teşvik eden Hristiyan ilahiyatçı Nestorius’un (ö 450) orijinal öğretileriyle ilgilidir. Terimin ikinci anlamı çok daha geniştir ve geleneksel olarak Nestorian olarak
Hristiyanlık Hristiyanlık, Orta Doğu kökenli, tektanrılı, İsa’nın Yeni Ahit’teki öğretilerine dayanan İbrahimi din. İsa’nın adına atfen İsevilik, memleketine atfen Nasranilik de denir. Bu inanca sahip kişilere Hristiyan (Mesihçi) denir Hristiyanlığın kutsal kitabı Kitab-ı Mukaddes’tir. 2,4 milyardan fazla inananı ile dünyanın en yaygın dinidir. Hristiyanlar İsa’nın Tanrı’nın Oğlu ve Eski Ahit’te geleceği müjdelenen Mesih olduğuna inanırlar. Hristiyanların tümü olmasa da kayda değer bir kısmı teslis inancına sahiptir. Bu inanca göre İsa,