Giriş yap veya kayıt olun

FERMİYUM

Temel özellikleri
Atom numarası 100
Element serisi Aktinitler
Grup, periyot, blok [[. grup elementleri|]], [[. periyot elementleri|]], f
Görünüş
Atom ağırlığı (257) g/mol
Elektron dizilimi Elektronlar=
Enerji seviyesi başına
Elektronlar		 {{{Elektronlar}}}
CAS kayıt numarası {{{CAS_kayıt_numarası}}}
Fiziksel Özellikleri
Maddenin hâli katı
Sıvı hâldeki yoğunluğu g/cm³
Ergime noktası °K
°C
Kaynama noktası °K
°C
Ergime ısısı kJ/mol
Buharlaşma ısısı kJ/mol
Atom özellikleri
Kristal yapısı
Yükseltgenme seviyeleri
Elektronegatifliği Pauling ölçeği
İyonlaşma enerjisi kJ/mol
Atom yarıçapı pm
Atom yarıçapı (hes.) pm
Kovalent yarıçapı pm
Van der Waals yarıçapı pm
Diğer özellikleri
Elektrik direnci nΩ·m (20°C’de)
Isıl iletkenlik W/(m·K)
Isıl genleşme µm/(m·K) (25°C’de)
Ses hızı m/s (‘de)
Mohs sertliği
Vickers sertliği MPa
Brinell sertliği MPa
Fermiyum, kısaltması Fm, atom numarası 100, Kütle numarası 257 olan bir elementtir. Aynştaynyumla aynı zamanda bulunan, izotopu 1953’te yapay olarak elde edilmiştir. Aktinid ve oluşturulabilir ağır parçası nötron saf fermium metal, ancak daha hafif elemanların bombardımanı ve makroskopik miktarlarda hazırlanabilir, dolayısıyla son öğe henüz hazırlanmadı. [3] Toplamda 19 izotop bilinmektedir, 257 Fm en uzun ömürlüdür ve 100,5 günlük yarılanma ömrü vardır.

1952’de ilk hidrojen bombası patlamasının enkazında keşfedildi ve adını nükleer fiziğin öncülerinden Enrico Fermi’den aldı. Kimyası, +3 oksidasyon durumunun üstünlüğü ve aynı zamanda erişilebilir +2 oksidasyon durumu ile geç aktinitler için tipiktir. Az miktarda üretilen fermiyum ve nispeten kısa yarı ömürlere sahip tüm izotoplarından dolayı, şu anda temel bilimsel araştırmalar dışında kullanımı yoktur.

KEŞİF 

Fermium ilk olarak, bir hidrojen bombasının ilk başarılı testi olan ‘Ivy Mike’ nükleer testinin (1 Kasım 1952) serpintisinde keşfedildi. [4][5][6] Patlama enkazının kontrollerisırasında yeni bir izotop üretimi göstermiştir ki plütonyum ,24494Pu: bu sadece altı nötronun bir uranyum-238 çekirdeği tarafından soğurulması ve ardından iki β –  bozunması ile oluşmuş olabilirdi. O zamanlar, nötronların ağır bir çekirdek tarafından emilmesinin nadir bir süreç olduğu düşünülüyordu, ancak 24494Pu uranyum çekirdeklerinin daha fazla nötron emmiş olma olasılığını artırarak yeni elementlere yol açtı. [6]

Eleman 99 (einsteinium), patlamadan bulutun içinden geçen filtre kağıtlarında hızla keşfedildi (keşfetmek için kullanılan aynı örnekleme tekniği) 24494Pu. [6] Daha sonra Aralık 1952’de Albert Ghiorso ve Berkeley’deki California Üniversitesi’ndeki meslektaşları tarafından tanımlandı.[4][5][6] Uranyum-238 çekirdeği tarafından 15 nötronun yakalanmasıyla elde edilen 253 Es izotopunu ( yarılanma ömrü 20,5 gün) keşfettiler – daha sonra yedi ardışık beta bozunması geçirdi :

Bununla birlikte, bazı 238 U atomları başka miktarda nötron yakalayabilir (büyük olasılıkla, 16 veya 17).

Fermiyumun keşfi (Z = 100) daha fazla malzeme gerektirdi, çünkü verimin en azından 99. elementten daha düşük olması bekleniyordu ve bu nedenle Enewetak atolünden (testin yapıldığı yer) kontamine mercanlar oldu. sevk Kaliforniya Radyasyon Laboratuvarı Üniversitesi de Berkeley, California işleme ve analiz için. Testten yaklaşık iki ay sonra, yaklaşık bir günlük yarı ömre sahip yüksek enerjili α parçacıkları (7.1 MeV) yayan yeni bir bileşen izole edildi. Bu kadar kısa bir yarı ömürle, yalnızca β – bir einsteinium izotopunun bozunması ve bu nedenle yeni element 100’ün bir izotopu olması gerekiyordu: hızla 255 Fm (t  = 20.07 (7) saat ) olarak tanımlandı. [6]

Yeni elementlerin keşfi ve nötron yakalama ile ilgili yeni veriler, Soğuk Savaş gerilimleri nedeniyle 1955 yılına kadar ABD ordusunun emriyle ilk başta gizli tutuldu. [6][7][8] Yine de, Berkeley ekibi plütonyum-239’un nötron bombardımanı yoluyla 99 ve 100 elementlerini sivil yollarla hazırlayabildi ve bu çalışmayı 1954’te ilk olmadığını reddiyle yayınladı. elemanlar üzerinde yapılmış çalışmalar oldu. [9][10] “Ivy Mike” çalışmalarının gizliliği kaldırıldı ve 1955’te yayınlandı. [7]

Berkeley ekibi, sınıflandırılmış araştırmalarını yayınlamadan önce başka bir grubun iyon bombardımanı teknikleri yoluyla element 100’ün daha hafif izotoplarını keşfedebileceğinden endişelenmişti [6] ve durum böyle olduğunu kanıtladı. Stockholm’deki Nobel Fizik Enstitüsü’ndeki bir grup, elementi bağımsız olarak keşfetti ve daha sonra 250 Fm (t1/2 = 30 dakika) olduğu onaylanan bir izotop üretti. 23892U oksijen-16 iyonları ile hedef aldılar ve çalışmalarını Mayıs 1954’te yayınladılar. [11] Bununla birlikte, Berkeley ekibinin önceliği genel olarak kabul edildi ve bununla birlikte, yakın zamanda ölen Enrico Fermi’nin onuruna yeni elementi isimlendirme ayrıcalığı da vardı. ilk yapay, kendi kendine yeten nükleer reaktörün geliştiricisi.

İZOTOPLAR

Fermium-257’nin bozunma yolu

N UBASE  2016’da [12] listelenen, atom ağırlıkları 241 ila 260 olan 20 fermiyum izotopu vardır [Not 1], bunlardan 257 Fm en uzun ömürlü olanı ve 100.5 günlük yarılanma ömrüdür. 253 Fm’nin yarı ömrü 3 gün iken 251 Fm 5.3 saat, 252 Fm 25.4 saat, 254 Fm 3.2 saat, 255 Fm 20.1 saat ve 256 Fm 2.6 saattir. Kalanların hepsinin 30 dakikadan bir milisaniyeye kadar değişen yarı ömürleri vardır. [13] Fermium-257, 258 Fm’nin nötron yakalama ürünü kendiliğinden bölünmeye uğrarsadece 370 (14) mikrosaniye yarı ömrü ile; 259 Fm ve 260 Fm de spontan fisyona göre kararsızdır  (sırasıyla t 1/2 = 1.5 (3) s ve 4 ms). [13] nötron yakalama oluşturmak için kullanılamaz, bu araçlar izotop , bir ile kütle numarası nükleer patlama gerçekleştirilir sürece, 257 daha büyüktür. Olarak 257 Fm bir bir α-yayıcı ile çürüyen, 253 Cf, ve bilinen bir fermium izotopları maruz P eksi çürüme sonraki elemanı için mendelevyum , fermium bir nötron yakalama işlemi ile hazırlanabilir son öğe aynı zamanda. [3][14] [15] Daha ağır izotopların oluşturulmasındaki bu engel nedeniyle, bu kısa ömürlü izotoplar 258-260 Fm sözde “fermiyum boşluğunu” oluşturur. [16]

ÜRETİM

Elüsyon : Fm (100), Es (99), Cf, Bk, Cm ve Am’ın kromatografik ayrımı

Fermium hafif bombardıman ile üretilen aktinidler ile nötron bir nükleer reaktör içinde. Fermium-257, nötron yakalama yoluyla elde edilen en ağır izotoptur ve yalnızca pikogram miktarlarında üretilebilir. [Not 2] [17] ana kaynağı 85 MW olan Yüksek Akı İzotop Reaktörü de (HFIR), Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı’nda içinde Tennessee transcurium üretimi (adamıştır, ABD, Z  > 96) elemanları. [18] Daha düşük kütleli fermiyum izotopları daha büyük miktarlarda mevcuttur, ancak bu izotoplar (254 Fm ve 255 Fm) nispeten kısa ömürlüdür. Oak Ridge’deki “tipik bir işleme kampanyasında”, onlarca gram küriyum, desigram miktarlarda kaliforniyum, miligram miktarlarda berkelyum ve einsteinyum ve pikogram miktarlarında fermiyum üretmek için ışınlanır. [19] Ancak, belirli deneyler için nanogram [20] miktarlarında fermiyum hazırlanabilir. 20–200 kilotonluk termonükleer patlamalarda üretilen fermiyum miktarlarının, büyük miktarda döküntü ile karıştırılmasına rağmen, miligram düzeyinde olduğuna inanılmaktadır; “Hutch” testinde (16 Temmuz 1969) 10 kilogram enkazdan 4.0 pikogram 257 Fm çıkarıldı.[21] Hutch deneyi tahmini toplam 250 mikrogram 257 Fm üretti.

Üretimden sonra, fermiyum diğer aktinitlerden ve lantanit fisyon ürünlerinden ayrılmalıdır. Bu genellikle bir amonyum a-hidroksiizobütirat çözeltisi ile elue edilen Dowex 50 veya T EVA gibi bir katyon değiştirici kullanılarak standart işlemle iyon değişim kromatografisiyle elde edilir. [3] [22] Daha küçük katyonlar, α-hidroksiizobutirat anyonu ile daha kararlı kompleksler oluşturur ve bu nedenle tercihen kolondan ayrıştırılır. [3] Hızlı bir fraksiyonel kristalizasyon yöntemi de tarif edilmiştir. [3] [23]

Fermiyumun en kararlı izotopu 257 Fm olmasına rağmen, yarılanma ömrü 100.5 gündür, çoğu çalışma 255 Fm ( t 1/2  = 20.07 (7) saat) üzerinde yapılır, çünkü bu izotop gerektiği gibi kolayca izole edilebilir. 255 Es ( t 1/2  = 39,8 (12) gün) bozunma ürünüdür. [3]

NÜKLEER PATLAMALARDA SENTEZ 

10 megatonluk Ivy Mike nükleer testindeki enkazın analizi, hedeflerinden biri yüksek güçlü nükleer patlamalarda transuranyum elementlerin üretim verimliliğini incelemek olan uzun vadeli projenin bir parçasıydı. Bu deneylerin motivasyonu şuydu: uranyumdan bu tür elementlerin sentezi çoklu nötron yakalama gerektirir. Nötron akısı ile bu tür olaylar artar ve nükleer patlamaların olasılığı düzenine 10 yoğunluklara sağlayan, en güçlü nötron kaynağı olan 23 nötron/cm 2 ila yaklaşık 10, yani bir mikro içinde 29 nötron / (cm 2 -s). Buna karşılık, HFIR reaktörünün akısı 5×1015 nötron/(cm2 s). Moloz numuneleri ABD’ye ulaştığında bazı izotoplar bozulmuş olabileceğinden, Enewetak Atolü’nde enkazın ön analizi için özel bir laboratuvar kuruldu. Laboratuvar, kağıt filtrelerle donatılmış uçaklardan analiz için numuneleri mümkün olan en kısa sürede alıyordu. Testlerden sonra atolün üzerinden uçtu. Fermiyumdan daha ağır yeni kimyasal elementlerin keşfedilmesi umulsa da, 1954-1956 yılları arasında atolde yapılan bir dizi megaton patlamasından sonra bulunamamıştır. [24] 

ABD nükleer testleri Hutch ve Cyclamen’de tahmini transuranyum element verimi. [25]

Atmosferik sonuçlar, 1960’larda Nevada Test Sitesi’nde toplanan yeraltı test verileriyle desteklendi.Kapalı alanlarda gerçekleştirilen güçlü patlamaların daha yüksek verim ve daha ağır izotoplar ile sonuçlanacağı umulduğu için. Geleneksel uranyum yüklerinin yanı sıra, uranyum ve amonyum ve toryum kombinasyonlarının yanı sıra karışık bir plütonyum-neptunyum yükü denenmiştir. Ağır element yüklerindeki artan fisyon oranları nedeniyle ağır izotopların daha güçlü kayıplarına atfedilen verim açısından daha az başarılıydılar. Patlamalar 300-600 metre derinlikte kayaları eritip buharlaştırarak döküntü yaydığı için ürünlerin izolasyonunun oldukça sorunlu olduğu ve ürünleri çıkarmak için bu derinliğe kadar sondaj yapılması hem yavaş hem de verimsizdi. toplanan hacimlerin yüzdesi. [24] [25]

1962 ile 1969 yılları arasında gerçekleştirilen ve kod adı Anacostia (5.2 kiloton , 1962), Kennebec (<5 kiloton, 1963), Par (38 kiloton, 1964), Barbel (<20 kiloton, 1964), Tweed yapılan dokuz yeraltı testi arasında (<20 kiloton, 1965), Siklamen (13 kilometre, 1966), Kankakee (20-200 kilometre, 1966), Vulcan (25 kilometre, 1966) ve Hutch (20-200 kilometre, 1969), [26] sonuncusu en güçlüydü ve en yüksek transuranyum element verimine sahipti. Atomik kütle numarasına bağlı olarak, verim, yüksek fisyon oranlarından dolayı tek izotoplar için daha düşük değerlerle testere dişi davranışı gösterdi. [25]Bununla birlikte, tüm önerinin en büyük pratik sorunu, güçlü patlamanın yaydığı radyoaktif kalıntıları toplamaktı. Uçak filtreleri sadece yaklaşık 4 adsorbe x 10 – 14 toplam miktarı ve Enewetak Atolünde mercan ton toplama büyüklükte iki talimatları ile kısmını artmıştır. Kafesi patlama sadece 10 için geri sonra 60 gün içinde yer altı kayaların yaklaşık 500 kilogram ekstraksiyonu -7 toplam yükündür. Bu 500 kg’lık partideki transuranyum elementlerin miktarı, testten 7 gün sonra alınan 0,4 kg’lık bir kayadan yalnızca 30 kat daha yüksekti. Bu gözlem, transuranyum elementlerin veriminin, geri kazanılan radyoaktif kaya miktarına oldukça doğrusal olmayan bağımlılığını gösterdi. [27] Patlamadan sonra numune toplamayı hızlandırmak için şaftlar sahada testten sonra değil testten önce delindi, böylece patlama radyoaktif materyali merkez üssünden şaftlar yoluyla yüzeye yakın hacimlerin toplanmasına yollayacaktı. Bu yöntem Anacostia ve Kennebec testlerinde denendi ve anında yüzlerce kilogram malzeme sağladı, ancak aktinit konsantrasyonu sondajdan sonra elde edilen örneklerden 3 kat daha düşüktü; bu tür bir yöntem, kısa ömürlü izotopların bilimsel çalışmalarında etkili olabileceği halde, üretilen aktinitlerin toplam toplama etkinliğini geliştirememiştir. [28]

Nükleer test döküntülerinde yeni elementler (einsteinium ve fermium dışında) tespit edilemese ve transuranyum elementlerin toplam verimleri hayal kırıklığı yaratacak kadar düşük olmasına rağmen, bu testler laboratuvarlarda daha önce bulunandan çok daha yüksek miktarlarda nadir ağır izotoplar sağladı. Örneğin, 6 x 10 9 atomları 257 Fm kafesi patlamasından sonra geri olabilir. Daha sonra termal nötron kaynaklı 257 Fm fisyon çalışmalarında ve yeni bir fermiyum izotop 258 Fm’nin keşfinde kullanıldılar . Ayrıca, nadir 250 Cm izotopu büyük miktarlarda sentezlendi ve bu, onun öncüsünden nükleer reaktörlerde üretilmesi çok zor 249 Cm – 249 Cm’lik (64 dakika) yarılanma ömrü, aylarca süren reaktör ışınlamaları için çok kısadır, ancak patlama zaman ölçeğine göre çok “uzundur”. [29]

DOĞAL OLUŞUM  

Tüm fermiyum izotoplarının kısa yarı ömrü nedeniyle, oluşumu sırasında Dünya’da bulunabilecek herhangi bir ilkel fermiyum, yani fermiyum, şimdiye kadar çürümüştür. Dünya kabuğunda doğal olarak oluşan uranyum ve toryum aktinitlerinden fermiyum sentezi, çok sayıda nötron yakalama gerektirir ki bu son derece olası olmayan bir olaydır. Bu nedenle, çoğu fermiyum Dünya’da bilimsel laboratuvarlarda, yüksek güçlü nükleer reaktörlerde veya nükleer silah testlerinde üretilir ve sentez zamanından itibaren yalnızca birkaç ay içinde bulunur. Transuranik elemanlar gelen Amerikyum’un fermium için doğal olarak meydana geldi doğal nükleer fizyon reaktörünün de Oklo ama artık bunu.[30]

KİMYA  

Fermiyum metalin buharlaşma entalpisini ölçmek için kullanılan bir fermiyum- iterbiyum alaşımı

Fermiyumun kimyası yalnızca izleme teknikleri kullanılarak çözelti içinde incelenmiştir ve katı bileşikler hazırlanmamıştır. Normal koşullar altında, fermium Fm olarak çözelti içinde mevcut 3+ bir sahiptir iyonu, bir hidrasyon sayısına 16.9 ve asit çözünürlük sabitinin 1.6 x 10 -4 (s K a  = 3.8). [31] [32] Fm 3+, oksijen gibi sert verici atomlara sahip çok çeşitli organik ligandlarla kompleksler oluşturur ve bu kompleksler genellikle önceki aktinitlerden daha stabildir. [3] Ayrıca klorür gibi ligandlarla anyonik kompleksler oluşturur veya nitrat ve yine bu kompleksler, einsteinium veya kaliforniyum tarafından oluşturulanlardan daha kararlı görünmektedir. [33] Daha sonraki aktinitlerin komplekslerindeki bağın çoğunlukla iyonik karakterde olduğuna inanılmaktadır: Fm 3+ iyonunun, fermiyumun daha yüksek etkili nükleer yükü nedeniyle önceki An3+ iyonlarından daha küçük olması beklenmektedir ve dolayısıyla fermiyumun daha kısa ve daha güçlü metal-ligand bağları oluşturması beklenir. [3]

Fermium (III), örneğin fermiyum (II) ‘nin birlikte çökeltildiği samaryum (II) klorür ile oldukça kolay bir şekilde fermiyum (II)’ ye indirgenebilir [34]. [35] [36] bir çökelti, bileşik fermium (II) klorid (FmCl 2 saflaştırılabilir veya izolasyon çalışılmamıştır da) üretildi. [37] elektrot potansiyeli ile benzer olduğu tahmin edilmiştir iterbiyum (III) / (II) çift ya da ilgili olan -1.15 V ile ilgili standart bir hidrojen elektrotundan , [38], teorik hesaplamalar ile kabul bir değer. [39] Fm 2+ / Fm 0çift polarografik ölçümlere göre −2,37 (10) V elektrot potansiyeline sahiptir . [40]

TOKSİTİTE  

Çok az kişi fermiyum ile temas etse de, Uluslararası Radyolojik Koruma Komisyonu en kararlı iki izotop için yıllık maruz kalma sınırları belirlemiştir. Fermium-253 için, yutma sınırı 10 ayarlandı 7 becquerels ve 10 soluma sınırı (1 Bq bir saniye başına çürümeye eşdeğerdir) 5 Bq; fermium-257 için, sırasıyla 10 5 Bq ve 4000 Bq’de. [41]

NOTLAR 

  1. Keşfi 260 Fm göre, N “kanıtlanmamış” olarak kabul edilir UBASE  2003 [13]
  2. Z> 100 elementlerinin tüm izotopları, yalnızca yüklü parçacıklarla hızlandırıcıya dayalı nükleer reaksiyonlarla üretilebilir ve yalnızca izleyici miktarlarda (örn., Md ( Z  = 101) saat başına ışınlamaiçin 1 milyon atom) elde edilebilir (bkz. Referans 1 altında)).

KAYNAKÇA 

  1. Fournier, Jean-Marc (1976). Aktinit metallerinin “bağlanması ve elektronik yapısı”. Katıların Fizik ve Kimyası Dergisi. 37(2): 235–244. Bibcode:1976JPCS … 37..235F. doi:10.1016 / 0022-3697 (76) 90167-0.
  2. https://pubs.acs.org/doi/10.1021/jacs.8b09068
  3. Silva, Robert J. (2006). “Fermium, Mendelevium, Nobelium ve Lawrencium”(PDF). Morss, Lester R .; Edelstein, Norman M .; Fuger, Jean (editörler). Aktinit ve Transaktinid Elementlerinin Kimyası. 3(3. baskı). Dordrecht: Springer. sayfa 1621–1651. doi:10.1007 / 1-4020-3598-5_13. ISBN  978-1-4020-3555-5. 17 Temmuz 2010 tarihinde orjinalinden (PDF)arşivlendi .
  4. Einsteinium”. 26 Ekim 2007 tarihindeorjinalindenarşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2007.
  5. Fermium – Ulusal Araştırma Konseyi KanadaArşivlenenen 2010-12-25Wayback Machine. Erişim tarihi: 2 Aralık 2007
  6. Ghiorso, Albert(2003). “Einsteinium ve Fermium”. Kimya ve Mühendislik Haberleri. 81(36): 174–175. doi:10.1021 / cen-v081n036.p174.
  7.  Ghiorso, A .; Thompson, S .; Higgins, G .; Seaborg, Glenn T .; Studier, M .; Fields, P .; Fried, S .; Diamond, H .; et al. (1955). “Yeni Elementler Einsteinium ve Fermium, Atom Numaraları 99 ve 100”. Phys. Rev. 99(3): 1048–1049. Bibcode:1955PhRv … 99.1048G. doi:10.1103 / PhysRev.99.1048.
  8. Alanlar, PR; Studier, MH; Diamond, H .; Mech, JF; Inghram, MG Pyle, GL; Stevens, CM; Fried, S .; Manning, WM (Argonne Ulusal Laboratuvarı, Lemont, Illinois); Ghiorso, A .; Thompson, SG; Higgins, GH; Seaborg, GT (California Üniversitesi, Berkeley, California): “Termonükleer Test Enkazında Transplutonyum Elemanları”, in: Fields, P .; Studier, M .; Diamond, H .; Mech, J .; Inghram, M .; Pyle, G .; Stevens, C .; Fried, S .; Manning, W .; Ghiorso, A .; Thompson, S .; Higgins, G .; Seaborg, G. (1956). “Termonükleer Test Enkazındaki Transplutonyum Elemanları”. Fiziksel İnceleme . 102 (1): 180. Bibcode : 1956PhRv..102..180F. doi : 10.1103 / PhysRev.102.180 .
  9. Thompson, SG; Ghiorso, A .; Harvey, BG; Choppin, GR (1954). “Plütonyumun Nötron Işınlamasında Üretilen Transkurium İzotopları” . Fiziksel İnceleme . 93 (4): 908. Bibcode : 1954PhRv … 93..908T . doi : 10.1103 / PhysRev.93.908 .
  10. Choppin, GR; Thompson, SG; Ghiorso, A .; Harvey, BG (1954). “Bazı Kaliforniyum İzotoplarının Nükleer Özellikleri, Element 99 ve 100”. Fiziksel İnceleme . 94 (4): 1080–1081. Bibcode : 1954PhRv … 94.1080C . doi : 10.1103 / PhysRev.94.1080 .
  11. Atterling, Hugo; Forsling, Wilhelm; Holm, Lennart W .; Melander, Lars; Åström, Björn (1954). “Siklotronla Hızlandırılmış Oksijen İyonları Yoluyla Üretilen Element 100”. Fiziksel İnceleme . 95 (2): 585–586. Bibcode : 1954PhRv … 95..585A . doi : 10.1103 / PhysRev.95.585.2 .
  12. Audi, G .; Kondev, FG; Wang, M .; Huang, WJ; Naimi, S. (2017). “Nükleer özelliklerin NUBASE2016 değerlendirmesi” (PDF) . Çinli Fizik C . 41 (3): 030001. Bibcode : 2017ChPhC..41c0001A. doi : 10.1088 / 1674-1137 / 41/3/030001 .
  13. Audi, Georges; Bersillon, Olivier; Blachot, Jean; Wapstra, Aaldert Hendrik(2003),“N UBASE’in nükleer ve bozunma özelliklerinin değerlendirilmesi”,Nuclear Physics A,729: 3–128,Bibcode:2003NuPhA.729 …. 3A,doi:10.1016 / j.nuclphysa.2003.11 .001
  14. Greenwood, Norman N .; Earnshaw, Alan (1984). Elementlerin Kimyası . Oxford: Pergamon Press . s. 1262. ISBN 978-0-08-022057-4.
  15. Sonzogni, Alejandro. “Etkileşimli Nuclides Şeması” . Ulusal Nükleer Veri Merkezi: Brookhaven Ulusal Laboratuvarı . Erişim tarihi: 6 Haziran 2008 .
  16. Zagrebaev, Valeriy; Karpov, İskender; Greiner Walter (2013). “Süper ağır element araştırmalarının geleceği: Önümüzdeki birkaç yıl içinde hangi çekirdekler sentezlenebilir?” (PDF) . Journal of Physics . 420 (1): 012001. arXiv : 1207.5700 . Bibcode : 2013JPhCS.420a2001Z . doi : 10.1088 / 1742-6596 / 420/1/012001 . S2CID 55434734 .  
  17. Luig, Heribert; Keller, Cornelius; Wolf, Walter; Shani, Jashovam; Miska, Horst; Zyball, Alfred; Gervé, Andreas; Balaban, Alexandru T .; Kellerer, Albrecht M .; Griebel, Jürgen (2000). “Radyonüklitler”. Ullmann’ın Endüstriyel Kimya Ansiklopedisi . doi : 10.1002 / 14356007.a22_499 . ISBN 978-3527306732.
  18. “Yüksek Akı İzotop Reaktörü” . Oak Ridge Ulusal Laboratuvarı . Erişim tarihi: 23 Eylül 2010 .
  19. Porter, CE; Riley, FD, Jr.; Vandergrift, RD; Felker, LK (1997). “Teva Reçine Ekstraksiyon Kromatografisi Kullanılarak Fermiyum Saflaştırma” . Sep. Sci. Technol . 32 (1–4): 83–92. doi : 10.1080 / 01496399708003188 .
  20. Sewtz, M .; Backe, H .; Dretzke, A .; Kube, G .; Lauth, W .; Schwamb, P .; Eberhardt, K .; Grüning, C .; Thörle, P .; Trautmann, N .; Kunz, P .; Lassen, J .; Passler, G .; Dong, C .; Fritzsche, S .; Haire, R. (2003). “Fermiyum Elementinin Atom Seviyelerinin İlk Gözlemi ( Z = 100)”. Phys. Rev. Lett . 90 (16): 163002. Bibcode : 2003PhRvL..90p3002S . doi : 10.1103 / PhysRevLett.90.163002 . PMID 12731975 . S2CID 16234935 .  
  21. Hoff, RW; Hulet, EK (1970). “Nükleer Patlayıcılarla Mühendislik”. 2 : 1283–1294.
  22. Choppin, GR; Harvey, BG; Thompson, SG (1956). “Aktinit elementlerinin ayrılması için yeni bir eluant” . J. Inorg. Nucl. Chem . 2 (1): 66–68. doi : 10.1016 / 0022-1902 (56) 80105-X.
  23. Mikheev, NB; Kamenskaya, AN; Konovalova, NA; Rumer, IA; Kulyukhin, SA (1983). “Fermiyumun aktinitlerden ve lantanitlerden ayrılması için yüksek hızlı yöntem”. Radiokhimiya . 25 (2): 158–161.
  24. Seaborg, s. 39
  25. Seaborg, s. 40
  26. ABD Nükleer Eylül 1992 ile Temmuz 1945 TestleriArşivlenen de, 15 Haziran 2010 Wayback Machine 209-REV 15, 2000 Aralık -, DOE / NV
  27. Seaborg, s. 43
  28. Seaborg, s. 44
  29. Seaborg, s. 47
  30. Emsley, John (2011). Nature’s Building Blocks: An AZ Guide to the Elements (Yeni ed.). New York, NY: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-960563-7.
  31. Lundqvist, Robert; Hulet, EK; Baisden, TA; Näsäkkälä, Elina; Wahlberg, Olof (1981). “Karmaşık Kimya İzleyici Çalışmalarında Elektromigrasyon Yöntemi. II. Üç Değerlikli Aktinitlerin Hidratlanmış Radyusları ve Hidrasyon Sayıları” . Açta Chemica Scandinavica bir . 35 : 653–661. doi : 10.3891 / acta.chem.scand.35a-0653 .
  32. Hussonnois, H .; Hubert, S .; Aubin, L .; Guillaumont, R .; Boussieres, G. (1972). Radiochem. Radioanal. Lett . 10 : 231–238.Eksik veya boş |title=( yardım )
  33. Thompson, SG; Harvey, BG; Choppin, GR; Seaborg, GT (1954). “Element 99 ve 100’ün Kimyasal Özellikleri” . J. Am. Chem. Soc. 76 (24): 6229–6236. doi : 10.1021 / ja01653a004 .
  34. Malý Jaromír (1967). “Ağır elementlerin birleşme davranışı 1. Kaliforniyum, einsteiyum ve fermiyum amalgamlarının oluşumunda anormal tercihin gözlenmesi”. Inorg. Nucl. Chem. Lett . 3 (9): 373–381. doi : 10.1016 / 0020-1650 (67) 80046-1 .
  35. Mikheev, NB; Spitsyn, VI; Kamenskaya, AN; Gvozdec, BA; Druin, VA; Rumer, IA; Dyachkova, RA; Rozenkevitch, NA; Auerman, LN (1972). “Klorür sulu etanolik çözeltilerde fermiyumun iki değerli duruma indirgenmesi”. Inorg. Nucl. Chem. Lett . 8 (11): 929–936. doi : 10.1016 / 0020-1650 (72) 80202-2 .
  36. Hulet, EK; Lougheed, RW; Baisden, PA; Landrum, JH; Wild, JF; Lundqvist, RF (1979). “Tek değerlikli Md’ye uyulmaması”. J. Inorg. Nucl. Chem . 41 (12): 1743–1747. doi : 10.1016 / 0022-1902 (79) 80116-5 .
  37. İnorganik Bileşikler Sözlüğü . 3 (1 ed.). Chapman & Hall. 1992. s. 2873. ISBN 0412301202.
  38. Mikheev, NB; Spitsyn, VI; Kamenskaya, AN; Konovalova, NA; Rumer, IA; Auerman, LN; Podorozhnyi, AM (1977). “Fm 2+ / Fm 3+çiftinin oksidasyon potansiyelinin belirlenmesi “. Inorg. Nucl. Chem. Lett . 13 (12): 651–656. doi : 10.1016 / 0020-1650 (77) 80074-3.
  39.  Nugent, LJ (1975). MTP Int. Rev. Sci .: Inorg. Chem., Ser. Bir . 7: 195–219. Eksik veya boş |title=( yardım )
  40.  Samhoun, K .; David, F .; Hahn, RL; O’Kelley, GD; Tarrant, JR; Hobart, DE (1979). “Sulu çözelti içinde mendeleviyumun elektrokimyasal çalışması: Tek değerlikli iyonlar için kanıt yok”. J. Inorg. Nucl. Chem . 41 (12): 1749–1754. doi : 10.1016 / 0022-1902 (79) 80117-7 .
  41.  Koch, Lothar (2000). “Transuranyum Elementler”. Ullmann’ın Endüstriyel Kimya Ansiklopedisinde Transuranyum Elementler . Wiley. doi : 10.1002 / 14356007.a27_167 . ISBN 978-3527306732.
Reklam (#YSR)
Paylaş:
Etiketler:
İlgili
İlgili içerik ve makaleler.
İlgili Mesajlar
LAVRENSİYUM  
Nobelyum
Mendelevyum
AYNŞTAYNYUM