SOSYAL YATIRIM TEORİSİ

Sosyal yatırım teorisi , zaman içinde kişilik özelliklerindeki değişikliklerin, kişilerin sosyal rollere ve kurumlara bağlılıklarındaki değişikliklerden kaynaklandığını iddia eden psikolojik bir teoridir.[1] Örneğin, genç yetişkinler kariyerlerini veya ailelerini kurmak için “sosyal olarak daha baskın, uyumlu, vicdanlı ve daha az nevrotik” [2] olma çabalarını üstlenebilirler ; toplum bu çabaları ödüllendirdiği ölçüde, ilgili kişilik özellikleri yeniden güçlendirilir.

1990’ların sonlarından bu yana, kişilik özelliklerinin çocukluktan sonra, özellikle genç yetişkinlik döneminde değişmeye devam ettiğine dair önemli bilimsel kanıtlar var. [3] Genel olarak, kişilik özellikleri daha uyumlu, vicdanlı kişiler ve duygusal istikrara doğru birleşir. Bu değişiklikleri açıklamak için çeşitli teoriler – sosyal yatırım teorisi, Beş Faktör Teorisi, vb. – ortaya çıktı. Sosyal yatırım teorisi, kişilik özelliklerindeki bu tür değişikliklerin, bireylerin yatırım yaptıkları kendi sosyal yaşamlarının oluşumundan kaynaklandığını savunur ( sosyal yatırım ilkesi). Bu bakış açısı, “yetişkin” kişilik özelliklerini sergilemek için ödüller sunan (ve ödül beklentilerini destekleyen) sosyal roller biçiminde sosyal kurumlara psikolojik taahhütler yoluyla kimliklerin gelişimini varsayar, bu da – pekiştirme yoluyla – kişilik özelliklerinde kalıcı değişiklikleri teşvik eder. Sosyal yatırım teorisi ortaya çıkması nedeniyle, kültürler arası çalışmalar ile destek aldı [4] , ilk uzun vadeli romantik ilişkiler ve çalışmalar [5] ebeveynlik üzerine örn çalışmalar reddetmişti olmasına rağmen. [6]

KAYNAKÇA 

  1. Roberts, BW, Wood, D., Smith, JL (2005). Beş Faktör Teorisi ve kişilik özellik gelişimi üzerine sosyal yatırım perspektiflerinin değerlendirilmesi. Journal of Research in Personality , 39 (1), s. 166-184.
  2. Cf. Roberts, Wood ve Smith (2005). Aynı kaynak, s. 174.
  3. Helson, R. ve diğerleri. (2002). Yetişkinlikte kişilik değişikliğine dair artan kanıtlar: Kişilik envanterleri ile yapılan araştırmalardan elde edilen bulgular. Journal of Research in Personality , 36, s. 287-306.
  4. Bleidorn, W. ve diğerleri. (2013). Dünyada Kişilik Olgunlaşması: Sosyal Yatırım Teorisinin Kültürler Arası Bir İncelemesi. Psychological Science , 24 (12), s. 2530-2540.
  5. Lehnart, J., Neyer, FJ, Eccles, J. (2010). Sosyal Yatırımın Uzun Vadeli Etkileri: Genç Yetişkinlikte Ortaklık Örneği. Journal of Personality , 78 (2), s. 639-670.
  6. Van Scheppingen, MA ve diğerleri. (2016). Ebeveynliğe Geçiş Sırasında Kişilik Özellik Gelişimi: Bir Sosyal Yatırım Teorisi Testi. Sosyal Psikolojik ve Kişilik Bilimi , 7 (5), s. 452-462.
Reklam (#YSR)