SOSYAL YATIRIM TEORİSİ |
Sosyal yatırım teorisi , zaman içinde kişilik özelliklerindeki değişikliklerin, kişilerin sosyal rollere ve kurumlara bağlılıklarındaki değişikliklerden kaynaklandığını iddia eden psikolojik bir teoridir.[1] Örneğin, genç yetişkinler kariyerlerini veya ailelerini kurmak için “sosyal olarak daha baskın, uyumlu, vicdanlı ve daha az nevrotik” [2] olma çabalarını üstlenebilirler ; toplum bu çabaları ödüllendirdiği ölçüde, ilgili kişilik özellikleri yeniden güçlendirilir.
1990’ların sonlarından bu yana, kişilik özelliklerinin çocukluktan sonra, özellikle genç yetişkinlik döneminde değişmeye devam ettiğine dair önemli bilimsel kanıtlar var. [3] Genel olarak, kişilik özellikleri daha uyumlu, vicdanlı kişiler ve duygusal istikrara doğru birleşir. Bu değişiklikleri açıklamak için çeşitli teoriler – sosyal yatırım teorisi, Beş Faktör Teorisi, vb. – ortaya çıktı. Sosyal yatırım teorisi, kişilik özelliklerindeki bu tür değişikliklerin, bireylerin yatırım yaptıkları kendi sosyal yaşamlarının oluşumundan kaynaklandığını savunur ( sosyal yatırım ilkesi). Bu bakış açısı, “yetişkin” kişilik özelliklerini sergilemek için ödüller sunan (ve ödül beklentilerini destekleyen) sosyal roller biçiminde sosyal kurumlara psikolojik taahhütler yoluyla kimliklerin gelişimini varsayar, bu da – pekiştirme yoluyla – kişilik özelliklerinde kalıcı değişiklikleri teşvik eder. Sosyal yatırım teorisi ortaya çıkması nedeniyle, kültürler arası çalışmalar ile destek aldı [4] , ilk uzun vadeli romantik ilişkiler ve çalışmalar [5] ebeveynlik üzerine örn çalışmalar reddetmişti olmasına rağmen. [6]
KAYNAKÇA
|