SERAMİK TARİHÇESİ

Bulunan kanıtlara göre insanlar en az 26.000 yıldır, kil ve silikayı kaynaşmak ve seramik malzemeler oluşturmak için yoğun ısıya maruz bırakarak seramik yapmaktadırlar. Şimdiye kadar bulunan en erken seramik örnekleri orta güney Avrupa’da idi ve bulunan seramikler beklenenin aksine tabaklar şeklinde değil, yontulmuş figürler biçimindeydi. ^[1]

Bilinen en eski çömlekçilik hayvansal ürünlerin kil ile karıştırılmasıyla yapılmış ve 800 °C ‘ye kadar fırınlarda pişirilmiştir. Gerçek çanak çömlek parçaları 19.000 yıl öncesine kadar bulunurken, yaklaşık on bin yıl sonrasına kadar normal çanak çömlek yaygın hale gelmedi.

Avrupa’nın büyük bir kısmına yayılan ilk insanlar, adını çanak çömlek kullanımından, Corded Ware kültüründen almıştır. Bu erken Hint-Avrupa halkları, çömleklerini hala ıslakken iple sararak süslediler. Seramikler ateşlendiğinde, ip yanmış, ancak yüzeyde dekoratif bir karmaşık oluk deseni bırakmıştır.

İlk seramikler gözenekliydi ve suyu kolayca emiyordu. Sırlama tekniklerinin keşfedilmesi, çömleklerin silikonla kaplanması, kemik külü veya eriyip camsı bir yüzeye dönüşebilen ve bir kabı suya karşı daha az geçirgen hale getirebilecek diğer malzemeler için faydalı hale geldi.

ARKEOLOJİ 

Seramik eserler, geçmişteki insanların kültür, teknoloji ve davranışlarını anlamak için arkeolojide önemli bir role sahiptir. Bunlar, genellikle bir arkeolojik alanda bulunan en yaygın eserler arasındadır ve genellikle çanak çömlek adı verilen küçük kırık çanak çömlek parçaları şeklindedir. Toplanan parçaların işlenmesi iki ana analiz türü ile tutarlı olabilir: teknik ve geleneksel.

Geleneksel analiz, seramik eserlerin, parçaların ve daha büyük parçaların stil, kompozisyon, üretim ve morfolojiye dayalı olarak belirli türlere ayrılmasını içerir. Bu tipolojileri oluşturarak, diğer sonuçların yanı sıra farklı kültürel tarzları, insanların seramiğin amacını ve teknolojik durumunu ayırt etmek mümkündür. Ek olarak, seramiklerin zaman içindeki biçimsel değişikliklerine bakarak, seramikleri farklı tanı gruplarına (asamblajlar) ayırmak (sıralamak) mümkündür. Seramik eserlerin bilinen tarihli asamblajlarla karşılaştırılması, bu parçaların kronolojik olarak belirlenmesine izin verir. ^[12]

Seramik analizine teknik yaklaşım, malzemenin kaynağını ve bu sayede olası üretim alanını belirlemek için seramik eserlerin ve parçaların bileşiminin daha ince bir incelemesini içerir. Kilit kriterler kilin bileşimi ve kıvamdır incelenen eşyanın imalatında kullanılır: tav, ilk üretim aşamasında kile eklenen bir malzemedir ve sonraki kurutma işlemine yardımcı olmak için kullanılır. Tav türleri arasında kabuk parçaları, granit parçaları ve ‘grog’ adı verilen öğütülmüş parça parçaları bulunur. Tav, genellikle tav malzemesinin mikroskobik incelenmesi ile tanımlanır. Kil tanımlaması, seramiğin yeniden doldurulması ve Munsell Soil Color notasyonu kullanılarak bir renk atanması işlemiyle belirlenir. Hem kil hem de tav bileşimlerini tahmin ederek ve her ikisinin de oluştuğu bilinen bir bölgeyi konumlandırarak, malzeme kaynağının bir tahsisi yapılabilir. Eserin kaynak tahsisinden, üretim yerinde daha fazla araştırma yapılabilir.