Fizyoloji Tarihi

 İnsan fizyolojisi çalışma en az M.Ö. 420 kadar uzanmaktadır ve tıbbın babası Hipokrat zamanında. Fizyoloji, ilk kez 1960’lı yılların başında kabul edildi. Galen olarak tanınan Claudius Galenus (c. 126-199 AD), işlev prob deneyler kullanmak için ilk kez Aristo ve yapı ve fonksiyon arasındaki ilişki üzerine yaptığı vurgu, eleştirel düşünme, Antik Yunan, fizyoloji başlangıcıydı Vücudun. Galen, deneysel fizyolojinin kurucusu idi. Tıp dünyasında sadece görünümü ile Andreas Vesalius ve William Harvey Galenism taşındı.

 Orta Çağ boyunca, antik Yunan ve Hint tıbbi gelenekler daha Müslüman hekimler tarafından geliştirilmiştir. Bu dönemde dikkate değer çalışma, İbn-i Sina (980-1037), diğerlerinin yanı sıra Canon of Medicine ve İbn Nefis (1213-1288), yazarı tarafından yapıldı.

 Ortaçağ’dan sonra, Rönesans, modern anatomi ve fizyoloji çalışma tetikleyen Batı dünyasında, fizyolojik araştırma bir artış getirdi. Andreas Vesalius, insan anatomisi üzerinde en etkili kitaplarından biri bir yazar oldu, De insani corporis fabrica. Vesalius genellikle modern insan anatomisi kurucusu olarak anılır. Anatomist William Harvey 17. dolaşım sistemi tarif yüzyılda, Deneysel fizyolojinin gelişimi için temel vücut fonksiyonları hakkında bilgi almak için, yakın gözlem ve dikkatli deneyler verimli bir birleşimi göstermektedir. Herman Boerhaave bazen fizyoloji, Leiden ve kitabı Institutiones medicae (1708) onun örnek öğretim nedeniyle bir baba olarak adlandırılır. 18. yüzyılda, bu alanda önemli eserler Pierre Cabanis, bir Fransız doktor ve fizyologdur.

19.yüzyılda, fizyolojik bilgi Matthias Schleiden ve Theodor Schwann Hücre teorisi 1838 görünümü, özellikle hızlı bir oranda birikmeye başladı. Bu radikal organizmaların hücreleri denen birim olduğunu belirtti.

 Fizyoloji çalışmanın biyolojik temellerini, entegrasyon, insan vücudunun sistemlerinin yanı sıra, eşlik formu birçok işlevleri üst üste gösterir. Bu elektriksel ve kimyasal yollarla, çeşitli meydana iletişim yoluyla elde edilir.

 İnsan vücudu açısından, endokrin ve sinir sistemi fonksiyonu entegre sinyalleri alma ve iletim önemli roller oynamaktadır. Homeostazı bir organizmanın içindeki etkileşimleri açısından önemli bir yönüdür.