ATATÜRK’E GÖRE TÜRK AHLAKI, İNSANLIK VE TÜRK MİLLETİ KAVRAMI

Prof. Dr. Mehmet Saray

Atatürk’ün, sırf Türk milletinin yükselmesi için, yeni nesillere bir örnek olarak ortaya koyduğu Türk milliyetçiliği prensibi, yani vatan ve millet sevgisi, hiç bir zaman ırkçı bir milliyetçilik şeklinde olmamıştır. Atatürk’ün anladığı ve anlatmak istediği Türk milliyetçiliği her şeyden evvel ahlaki ve insani değerlere ehemmiyet verir. Nitekim, Atatürk, çok sevdiği Türk milletinin özelliklerinden bahsederken şunları söyler:

“Türk milletinin görünen ortak bir hali vardır. Gerçekten, dikkat olunursa, Türklerin aşağı-yukarı, hep ahlakları birbirine benzer. Bu yüksek ahlak, hiç bir milletin ahlakına benzemez. Ahlakın millet kuruluşundaki yeri çok büyüktür, önemlidir” [1]

Atatürk, ahlak hakkındaki sözlerine şöyle devanı eder:

“Ahlak dediğim zaman, ahlak kitaplarında yazılı olan öğütleri söylüyor değilim; zira, ahlaklıdır diye yaptığımız işler veya yapmaktan sakındığımız işler, kitaplarda yazılı olan veya bir takım ahlak hocalarının tavsiye ettikleri şeylerden daha öncedir; o sözlerden, o öğütlerden ayrı olarak, onlara asla kulak vermeyecek insanlar tarafından yapılmaktadır. İş, kurumların hakimi, amiridir. Ahlak kurallarının nasıl yapılması lazım geleceği, ahlaklılık olduğu anlaşılan işler görüldükten , denendikten sonra anlaşılır” [2].

Atatürk, Türk milletinin kişiliğini ve özelliğini ortaya çıkarmak için, ahlakı, iş ve hizmet isteği açısından da değerlendirmek istemiş ve bu hususta şunları söylemiştir: “Bir iş, her neye ait olursa olsun, insanın kuvvet kullanmasını, yanılmasını gerektirir. İnsanlar, zorda kalmadıkça kendilerini yormak istemezler. Halbuki, bazı işler vardır ki, kendiliğinden, insana, onu yapmak için içten bir istek, bir eğilim verir ve o iş, istenen bir iş olur.

İşte ahlaki işler, aynı zamanda hem mecburen ve hem de istekle yapılan işlerdir. Bir işin ahlaki bir değeri olması, ayrı ayrı insanlardan daha yüce bir kay naktan çıkmasıdır. O kaynak toplumdur, millettir” [3] Atatürk, buradaki millilik durumunu istek-irade açısından ele almış ve sözlerine şöyle devam etmiştir

“Gerçekten ahlaklılık, fertlerden ayrı ve bunların üstünde, ancak içtimai, milli olabilir. Milletin içtimai nizam ve sükunu, hal ve istikbaldeki refahı, saadeti, selameti ve masuniyeti, medeniyette terakki ve tealisi için insanlardan, her hususta alaka, gayret, nefsin feragatını icab ettiği zaman seve seve nefsinin fedasını talep eden milll ahlaktır … Millet analarının, millet babalarının , millet büyüklerinin ve millet hocalarının evde, okulda, orduda, fabrikada, her yerde ve her işte millet çocuklarına, milletin her ferdine sürekli olarak verecekleri milli terbiyenin gayesi, işte bu yüksek milli duyguyu sağlamlaştırmak olmalıdır.

Ahlakın milli, içtimai olduğunu söylemek, cemiyet vicdanının bir ifadesidir demek, aynı zamanda ahlakın kutsallık vasfını da tanımaktır. Ahlak kutsaldır, çünkü aynı değerde bir eşi yoktur ve başka hiç bir değerle ölçülemez. Ahlak kutsaldır, çünkü , en büyük ahlaki gerçekliğin sahibi bir faile bağlıdır. O fail, yalnız ve ancak toplumdur, ondan başka bir fail yoktur… Vicdanlarımız üzerinde etkili olan ruhi hayat, toplumun fertleri arasındaki iş ve tepkilerden oluşur. Gerçekten toplum, yoğun ve fikri bir ahlaki faaliyet mihrakıdır” [4]

“İlham ve kuvvet menbaı milletin kendisidir” fikrini daima esas alan Atatürk, milli ve ahlaki hisleri kuvvetli fertlere ihtiyacımız olduğunu, fakat, bunların, aynı zamanda medeni ve insani hisleri yüksek insanlar olmasını arzu etmiştir. O’na göre, milli ve ahlaki hissin yanında, insani ve medeni hissin şere( payı çok büyüktür. Çünkü O’nun için, “dünya milletleri içinde Türk milleti. medeniyet sahasında paralel yürüdüğü zaman büyük milli bir kudrettir” Bu hislere sahip Türk milletinin, ancak diğer medeni milletlerle boy ölçüşebileceğini ileri süren Atatürk , o yüksek vasıflara sahip milletlere de Türk millet.inin saygısı olduğunu şöyle ifade etmiştir:

“Türk milleti, mim duyguyu insani duygu ile yanyana düşünmekten zevk alır. Vicdanında milli duygunun yanında insani duygunun şerefli yerini daima korumakla öğünür Çünkü, Türk milleti bilir ki, bugün medeniyetin ana yolunda müştak ve fakat kendilerine paralel yürüdüğü bütün medeni milletlerin keşifleri, karşılıklı insani ve medeni ilişki, elbetteki gelişmemizi devam ettirebilmek için gereklidir. Ve yine bilinir ki, Türk milleti her medeni millet gibi, geçmişin bütün dönemlerinde keşifleriyle, buluşlarıyla medeniyet dünyasına hizmet etmiş insanların, milletlerin değerini takdir ve hatıralarını saygı ile korur.Türk milleti, insanlık dünyasının samimi bir ailesidir” [5].

Burada, zihinlerde şöyle bir soru belirebilir: Milli, ahlaki ve insani duygulan kuvvetli bir millet yaratmak isteyen Atatürk’e göre millet nedir, nasıl meydana gelmiştir? Bu sorunun cevabını Atatürk şöyle açıklamaktadır:

“Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran Türkiye halkına Türk milleti denir. Millet sözünden ne anlaşılır, ne anlaşılması lazımdır… Bunu anlatayım. Sözlerimin kolay anlaşılması için, yine Türk milletine bakacağım. Çünkü dünya yüzünde ondan daha büyük, ondan daha eski, ondan daha temiz bir millet yoktur bütün insanlar tarihinde görülmemiştir. Bugünkü Türk milletine, bir resim tablosuna bakar gibi bakalım ve şimdiye kadar edindiğimiz bilgilerin yardımıyla düşünelim ! Bir tabloda neleri görüyorsak, bir tablo bize neler hatırlatıyorsa, onları birer birer söyleyelim:

1 . Türk milleti , halk idaresi olan cumhuriyetle idare olunur bir devlettir.

2. Türk Devleti laiktir, her reşit dinini intihapta serbesttir.

3 . Türk milletinin dili, Türkçedir. Türk dili dünyada en güzel, en zengin ve en kolay dillerden biridir. Onun için her Türk dilini sever ve onu yükseltmek için çalışır. Bir de Türk dili, Türk milleti için mukaddes bir hazinedir. Çünkü, Türk milleti geçirdiği nihayetsiz badireler içinde, ahlakının, an’anelerinin, hatıralarının, menfaatlerinin, elhasıl bugün kendi milliyetini ortaya koyan her şeyin, dili sayesinde muhafaza olduğunu görüyor. Türk dili, Türk milletinin kalbidir, zihnidir.

4.Türk milleti, Asya’nın garbında ve Avrupa’nın şarkında olmak üzere kara ve deniz sınırlarıyla ayırt edilmiş , dünyaca tanınmış, büyük bir yurtta yaşar. Onun adına ” Türk-Eli” derler.Türk yurdu daha çok büyüktür. Yakın ve uzak zamanlar düşünülürse Türk’e yurtluk etmemiş bir kıt’a yoktur. Bütün dün yada, Asya, Avrupa ve Afrika Türk atalarına yurt olmuştur. Bu hakikatler eski ve hususiyle yeni tarih vesikalarıyla malumdur. Fakat, bugünkü Türk milleti varlığı için bugünkü yurdundan memnundur. Çünkü Türk, derin ve şanlı geçmişini, büyük, kudretli atalarının mukaddes miraslarını bu yurtta da muhafaza edebileceğinden, o mirasları, şimdiye kadar olduğundan çok daha fazla zenginleştirileceğinden emindir . . .

Bütün bu söylediklerimizi kısaca şöyle özetleyebiliriz: Türk milletinin oluşmasında müessir olduğu görülen tabii ve tarihi vakıalar şöyle sıralanabilir:

a) Siyasi varlıkta birlik,
b) Dil birliği,
c) Yurt birliği,
d) Irk birliği,
e) Tarihi karabet (yakınlık),
f) Ahlaki karabet ( yakınlık) “

Bu açıklamalardan sonra Atatürk, milletin umumi tarifini şöyle yapar:

“Bundan sonra, müşterek milli fikrin, ahlakın, hissin, heyecanın, hatıra ve an’anelerin millet efradında meydana gelmesini ve kökleşmesini temin eden müşterek mazinin, birlikte yapılmış tarihin, vicdanları, zihinleri doğrudan doğruya birleştiren müşterek dilin, milletlerin teşekkülünde en mühim amiller olduğunu bir defa daha kaydettikten sonra millet hakkında ikinci derecede unsurları kaale almayarak mümkün olduğu kadar her millete uyabilecek bir tarifi biz de ele alalını:

a) Zengin bir hatıra mirasına sahip bulunan,
b) Beraber yaşamak hususunda müşterek arzu ve muvafakatte samimi olan ,
c) Ve sahip olunan mirasın muhafazasına beraber devam hususunda iradeleri müşterek olan insanların birleşmesinden vücuda gelen cemiyete millet namı verilir” [6].

DİPNOTLAR :

  1. Atatürk, Genel kurmay Atase yay. Ankara 1 980, s. 5 3 6 .
  2. A.g.e, s. 536.
  3. Atatürk, s. 537
  4. Atatürk, s. 537
  5. A.g.e., s. 537
  6. Atatürk, s. 535 -538 .

KAYNAKLAR 

  • Ağış, F. , Laiklik ve İslamda İnsan Hakları, Ankara 1976.
  • Ağırakça, A., İslami Devlet Düzeni , İstanbul 1 978.
  • Altay, F. , “Dindar Atatürk”, Atatürk, Din ve Laiklik , İstanbul 1 968.
  • Armağan, S., “Din, Vicdan Hürriyeti ve Laiklik”, Milli Eğitim ve D in Eğitimi, Aydınlarüca:ğı’nın İlmi Semineri, İstanbul 1 981, s. 1 77-1 99.
  • Arsal, S.M. , Türk Tarihi ve Hukuk , İstanbul 1 947.
  • Arsan, N., Atatürk’ün Tamim, Telgraf ve B eyannameleri ( 1917- 1938) , Ankara 1 964.
  • Arslan, A., Darülfünôn’dan Üniversiteye Geçiş, İstanbul 1 995.
  • Atatürk, Din ve Laiklik , Belgelerle Türk Tarihi Dergisi yay., İstanbul 1968.
  • Atatürk’ün Ekonomi Görüşleri, K.K.K.’lığı Yay., Ankara 1 982.
  • Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri , 1-II, İstanbul 1 945.
  • Atatürk, Genelkurmay Başk. ATASE yay., Ankara 1 980.
  • “Atatürk”, mad., İslam A nsiklopedisi, C. I.
  • Atatürk, M. K., Nutuk, 1-II, Kültür Bakanlığı yay. İstanbul 1 973 .
  • Atatürkçülük (Birinci Kitap) Atatürk’ün Görüş ve Direktifl eri,Ankara, Genelkurmay Başk. Basımevi, 1982.
  • Barkan, Ö.L., “Kanun-Name”, mad. , İslam Ansiklopedisi, C. VI.
  • Barkan, Ö.L., Osmanlı İmparatorluğu ‘nda Zirai Ekonominin Hukuki ve Mali Esaslar, İstanbul 1 943 . 
  • Başgil, A.F. , “Din Hürriyeti”, Atatürk, Din ve Laiklik , İstanbul 1 968.
  • Başgil, A.F., Din ve Laiklik , 3. baskı, İstanbul 1 977.
  • Baysun, M.C., “Cemali” mad., İslam Ansiklopedisi, C. III.
  • Baysun, M.C., “Ebussu’ud Efendi”, mad., İslam Ansiklopedi si, C. IV.
  • Bayur, Y. K., “Laiklik”, Laiklik , Ankara 1968.
  • Belen, F. , “Atatürk Devrimi ve Din”, Atatürk, Din ve Laiklik , İstanbul 1968, s. 61-98.
  • Cebesoy, A.F. , Moskova Hatıraları, İstanbul 1 955.
  • Cumhuriyet G azete si, “III. Türk Dil Kurultayı”, İstanbul, 24 Ağustos- 1 Eylül 1936.
  • Çağatay, N., Türkiye’de Gerici Eylemler , Ankara 1 972.
  • Çağatay, N. , “Türkiye’de Din Sömürüsü ve Laiklik”, Bellete n , Sayı: 163 (Temmuz 1 977).
  • Cihan, E. , “Atatürk ve Hukuk Devleti Kavramı”, Atatürkçü Düşünce El Kitabı – 1 , Ankara 1995.
  • Demirer, E., Din, Toplum ve Kemal Atatürk, Ankara 1969.
  • Doğramacı, E. , “Atatürk ve Kadın Hakları”, Atatürkçü Düşünce El Kitabı, Ankara 1 995.
  • Dönmezer, S., “Atatürk İnkılapları ve Sosyal Değişme Teorileri”, Atatürkçü Düşünce El Kitabı, Ankara 1 995.
  • Ergin, O. , Türk Maarif Tarihi, İstanbul 1 977.
  • Fığlalı, R. E. , “Atatürk ve Din” Atatürkçü Düşünce El Kitabı, Ankara 1995.
  • Genç, R., Türkiye’yi Laikleştiren Yasal ar, 3 Mart 1924 tarihli Meclis Müzakereleri ve Kararları, Ankara 1 998.
  • Giritli, İ. , Kemalist Devrim ve İdeolojisi , İstanbul 1 980.
  • Gökbilgin, T., “Atatürk ve İnkılapları”, Cumhuriyet’jn 50. Yılına
  • Armağan , İ.Ü. Edebiyat Fakültesi, İstanbul 1973.
  • Hafızoğlu, Z. , “Türk Hukuk Düzeni ve Laiklik”, Atatürkçü Düşünce El Kitabı, Ankara (1982)
  • Harris, A.G. , Türkiye’de Komünizmin Kaynakları, İstanbul 1 979.
  • Ilgar, İ., “Atatürk, Laiklik, Din ve Devrim”, Atatürk, Din ve Laiklik , İstanbul 1 968.
  • İnalcık, H.-Anheger, R., Kanunname-i Sultani Ber Muceb-i Örf-i Osmani, Ankara 1956.
  • İnan, A. , ” Atatürk’ün Tarih Tezi”, Bellete n , Ill/10 ( 1 939)
  • İnan, A. Medeni Bilgiler ve M. Kemal Atatürk’ün El Yazıları, Ankara 1 969.
  • İnan, A., “Atatürk’ün Tarih Tezi”, Belleten, C. fil, Sayı 10, Ankara 1 939.
  • İnan, A., D evletçilik İlkesi ve Türkiye Cumhuriyeti’ nin Birinci Sanayi Pianı 1933 , Ankara 1972.
  • İnan, A., K. Atatürk’ü Anarken, Ankara 1956.
  • İnan, A., M. Kemal Atatürk’ten Yazdıklarım, İstanbul 1 971.
  • İnan, Abdülkadir, Eski Türk Dini Tarihi, Ankara 1976.
  • Jaschke, G. , “Türkiye’de Kur’fuı-ı Kerim Kursları” (Türkçe tere. N. Arsan),
  • İslam Tetkikleri Enstitüsü D ergisi, V, Cüz: 1-4, 1 973.
  • Kafesoğlu, İ., ‘Türk Fütuhat Felsefesi ve Malazgirt Muharebesi”, Tarih
  • Enstitüsü D ergisi, Sayı: 2, (Ekim 1 971, İstanbul).
  • Kafesoğlu, İ., “Selçuklular”, mad., İslam Ansiklopedisi, C. 10.
  • Kafesoğlu, İ., Türk Milli Kültürü, Ankara 1 977.
  • Kafesoğlu, İ., Eski Türk Dini , Ankara 1980.
  • Kafesoğlu, İ., “Atatürk ve Türk Devleti”, Türk Kültürü, sayı: 61 (1967).
  • Karal, E.Z. , “Devrim ve Laiklik”, Atatürk, Din ve Laiklik, İstanbul 1 968.
  • Kaymaz, N. , “Malazgirt Savaşı ve Anadolu’nun Fethi ve Türkleşmesine Dair”, Malazgirt Armağanı, Ankara 1971.
  • Kırzioğlu, M.F. , “Erzurum Kongresinin Sağ Kalan Beş Mümessili”, Türk Kültürü, Sayı: 85, Kasım 1 969.
  • Kırzioğlu, M.F. , Tüik İnkılap Tarihi, Erzurum 1 982.
  • Kocatürk, U., Atatürk’ün Fikir ve Düşünceleri, Ankara 1 97 1.
  • Köymen, N. , Dinsel Bunalımdan Gerçek Hak Yoluna, İzmir 1972.
  • Köymen, M.A., Tuğrul Bey ve Zamanı, İstanbul 1 976.
  • Kramers, H.J. , “Şeyh’ül İslam” mad. İslam Ansiklopedis i, C. 1 1.
  • Köprülü, M. Fuad, “Bir Hatıra”, Belleten , III/10 (1939).
  • Koraz, Z. , Atatürk ve Türk Dili: B elgeler , Ankara 1 922.
  • Mateos, Urfalı Mateos Vekayi-Namesi, (Türkçe tere. D.N. , Andreasyon), Ankara 1 962.
  • Okur, Y., Atatürk’le On Beş Yıl, Dini Hatıralar, İstanbul 1962.
  • Orkun, H.N. , Eski Türk Yazıtları , C. 4, İstanbul 1936, The Compact Edition of the Oxford English Dictionary, I-II.
  • Ozankaya, O .. Atatürk ve Laikl ik , Ankara 1981.
  • Ögel, B ., Türk Kültürünün Gelişme Çağlan, Ankara 1 979.
  • Özbudun, E., “Atatürk ve Laiklik”, Atatürk Araştırma Dergisi, VII/24 (Temmuz 1992).
  • Özek, Ç. , Türkiye1de L aiklik , İstanbul 1968.
  • Özek, Ç., Türkiye’de Gerici Akımlar ve Nurculuğun İç Yüzü, İstanbul 1964.
  • Özek, Ç. , 100 Soruda Türkiye’de Gerici Akımlar, İstanbul 1968.
  • Pazarlı, O., Din Psikoloj i si, İstanbul 1972.
  • Saray, M. , “Atatürk ve Türk Tarihi”, Türk Kültürü, sayı: 249 (Ocak 1 984).
  • Saray, M. , İstanbul Üniversitesi Tarihi (1453- 1 993), İstanbul 1 996.
  • Saray, M. , “Atatürk’ün Sovyet Politikası”, Atatürk’e Armağan , Ed. Fak.Yay., İstanbul 1981 .
  • Saray, M. , Gasprah İsmail Bey’den Atatürk’e Türk Dünyasında Dil ve Kültür B irliği , İstanbul 1 933.
  • Saray, M. , Kıyafet ve Laiklik, Ankara 1989.
  • Savcı, B., Laik Düşünce ve Hareketin Gerisindeki Tehlike, Ankara 1958.
  • Selçuk, İ., “Bir Ayağı Konya Müftüsünde … Bir Ayağı Demirel’de”, Laiklik , Ankara 1 968.
  • Sertoğlu, M. , “Atatürk ve İslamiyet”, Atatürk, Din ve Laiklik , İstanbul 1968.
  • Sinanoğlu, S., “Laik Kelimesinin Etymonu ve Anlamı”, Laiklik , C. 1, İstanbul 1 954.
  • Su, M. K.,-Mumcu, A., Türkiye Cumhuriyeti İnkılap Tarihi ve Atatürkçülük , İstanbul 1 986.
  • Şapolyo, E. B., Türkiye Cumhuriyeti Tarihi, İstanbul 1 966.
  • Taneri, A., Türk Devlet Geleneği , Ankara 1 981.
  • Tarakçıoğlu, N., “Atatürk ve Gençlik” Atatürk Haftası Armağanı, Genelkurmay B aşkanlığı, Ankara 1986.
  • Taşdemirci, E. , Türkiye Cumhuriyetinde Laiklik ve Din Eğitimi, A. Ü. İlahiyat Fakültesi’nde 1977’de verilen tebliğ.
  • Tekçe, İ.H. , “Benim Atam İman ve İnsanlık Abidesiydi”, Atatürk, Din ve Laiklik , İstanbul 1 968.
  • Tengirşek, Y.K. , “İman Dolu Varlık Atatürk”, Atatürk, Din ve Laiklik , İstanbul 1 968.
  • Timurtaş, F.K. , “Atatürk’ün Görüşleri ve Düşünceleri”, Türk Kültürü, sayı: 37, Kasım 1 965.
  • Tuğ, S., “Atatürk ve Din Eğitimi”, Tercüman gazetesi, 23 Ocak 1981.
  • Tunaya, T.Z. , İslamcılık Cereyanı, İstanbul 1962.
  • Turan, O., Selçuklu Tarihi ve Türk· İslam Medeniyeti , İstanbul 1 969.
  • Turan, O. ,Türk Cihan Hakimiyeti Me:fkfiresi Tarihi 1-11, İstanbul 1977. Türk Ansiklopedisi.
  • Türk Dili, “III. Türk Dil Kurultayınca kabul ve tasdik edilen Türk Dil Kurumu Ana Tüzüğü ve Çalışma Programı”, sayı: 20 ( 1 936).
  • Türkiye Büyük Millet Meclisi Gizli Celse Zabıtları , l·IV T.B .M.M. Basımevi, Ankara 1980.
  • Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ( 19 8 2)
  • Uzunçarşılı, İ.H., Osmanlı Devleti’ nin İlmiye Teşkilatı , Ankara 1965.
  • Ünsal, H., Lfüklik ve Atatürk’ün Laiklik Politikası, Genelkurmay B aşk. ATASE yay., Ankara 1980.
  • Villalta, E. , Atatürk, çev. M. F. Özsü, Ankara 1982.
  • Yavuz, F. , Din Eğitimi ve Toplumumuz , Ankara 1969.
  • Yücekök, A. , 100 Soruda Türkiye’de Din ve Siyaset, İstanbul 1971.

KAYNAK : 

CUMHURİYETİN 75. YILINDA ATATÜRK iLKELERi ve DAYANDIĞI TARİHİ TEMELLER – Prof.Dr. İbrahim KAFESOGLU  Prof.Dr. Mehmet SARAY : İstanbul Üniversitesi Yayın No 4174 Edebiyat Fakültesi Yayın No. 3414 ISBN 975 – 404 – 538 – O

 

Reklam (#YSR)