DÖRDÜNCÜ CENEVRE SÖZLEŞMESİ Savaş Zamanında Sivillerin Korunmasına ilişkin Cenevre Sözleşmesi , daha yaygın olarak bilinen adıyla  Dördüncü Cenevre Konvansiyonu (GCIV), Cenevre’de imzalana dört anlaşmadan sonuncusu olarak 1950 yılının Ağustos ayında kabul edildi. İlk üç sözleşme muhariplerle ilgilenirken, Dördüncü Cenevre Sözleşmesi, bir savaş bölgesindeki siviller için insani korumaları ele alan ilk

ÜÇÜNCÜ CENEVRE SÖZLEŞMESİ Üçüncü Cenevre Sözleşmesi 1929 senesinde, savaş esirleri durumu, tedavisi ve barındırılması ile ilgili düzenlemelerin yapıldığı Cenevre Anlaşmalarından üçüncüsüdür. Metinler önemli ölçüde 1949 konferansında revize edilmiştir. Savaş esirleri için insani korumaları tanımlar. Sözleşmeye 196 taraf devlet vardır. BÖLÜM I: GENEL HÜKÜMLER    Bu bölüm, GCIII için genel parametreleri belirler:

İKİNCİ CENEVRE SÖZLEŞMESİ İkinci Cenevre Sözleşmesi,  Denizde Silahlı Kuvvetlerinin Hasta, Yaralı ve gemi kazası durumlarında ve Islahı Hakkında düzenlemelerin olduğu, 1907 senesinde düzenlenen Cenevre Anlaşmalarından ikincisidir. 1949 senesinde kesinleşen hükümler ile Denizde Silahlı Kuvvetlerinin Hasta, Yaralı ve Gemi kazası Vaziyetlerinin Islahı Hakkında Cenevre Sözleşmesi ilk 1949 yılında kabul edilerek 1907

BİRİNCİ CENEVRE SÖZLEŞMESİ Birinci Cenevre Sözleşmesi 22 Ağustos 1864 tarihinde;  “Silahlı çatışma kurbanlarının korunması için uluslararası hukuk kurallarının dayandığı temeli” kapsamıyla imzalanan  Cenevre Anlaşmalarının ilkidir. [1] İlk antlaşma 1864’te kabul edildikten sonra, önemli ölçüde revize edildi ve 1906, 1929 ve nihayet 1949’da değiştirildi. Teşvik ve başlangıç olarak yine devamında Uluslararası