JİROFT KÜLTÜRÜ Jiroft uygarlığı[1] olarak da bilinen Halilrud tarzı, [2] günümüz İran’ının Belucistan ve Kerman bölgelerinde Tunç Çağı (geç 3 binyıl) döneminde varlık sürdürmüş arkeolojik kültürdür. Bilgiler çoğunlukla resmi çalışamlardan daha çok yağmacılardan geri kazanılmış bir eser koleksiyonuna dayanmaktadır. 2001’de başlayan çevrimiçi İran haber servisleri tarafından bildirildiğine göre, birçok kişi tarafından İran’ın
KELTEMİNER KÜLTÜRÜ Kelteminar kültürü; MÖ 5500-3500[1] Karakum ve Kızıl Kum çöller, Amu Derya ve Zeravshan nehirlerini kapsayan [2] günümüz Kazakistan, Türkmenistan ve Özbekistan topraklarında varlık sürdürmüş Neolitik arkeolojik kültürdür. [3] Kültür, ilk kez 1939’da SSCB Chorasmian Arkeolojik ve Etnografik Keşif Gezisi tarafından keşfedildi ve ilk kez tanımlayan SP Tolstoy’un önderliğinde kazıldı. Aynı adı taşıyan
TAGAR KÜLTÜRÜ Tagar kültürü (Rusça: Тагарская культура) Güney Sibirya’da (Hakasya Cumhuriyeti, güney kesiminde Krasnoyarsk Bölgesi, doğu kesiminde Kemerovo İli ) MÖ 8. ve 2. yüzyılda varlık göstermiş Tunç Çağı arkeolojik kültürüdür. Kültüre, Minusinsk’in karşısındaki Yenisey Nehri’ndeki bir adanın adı verildi. Medeniyet, antik Avrasya’daki en büyük bronz eritme merkezlerinden biriydi. TARİHÇE
ANAU KÜLTÜRÜ Anau kültürü, Orta Asya’nın güney Türkmenistan merkezli eski bir tarım medeniyetiydi. Neolitik Jeitun kültürünün ardından Kalkolitik dönemde MÖ 4000 civarında başlamıştır. Adını Türkmenistan’ın Anau kentinden almıştır. Namazga kültürü, Anau kültürüne çağdaştı.[1] ANAU YERLEŞİMİ Anau’nun yerleşimi, bakır kullanılmadan önce Neolitik dönemde MÖ 4500 civarında başladı. [2] Dolayısıyla, Namazga kültürünün ana bölgesi olan Namazga-Tepe’den daha erkendir. Anau, kuzey ve
KARASUK KÜLTÜRÜ Karasuk kültürü; Aral denizi, Yenisey için doğu ve güney Altay Dağları ile Tanrı Dağları arasında MÖ 1500 – 800 tarihleri arasında Tunç Çağı döneminde varlık sürdürmüş antik kültürdür. [1] Karasuk kültürünün dağılımı, yerini aldığı anlaşılan Andronovo kültürünün doğu kısımlarını kapsar. [1] [2] Yerleşim kalıntıları minimaldir ve tamamen morg çeşidindedir. [1] En az 2000
ANDRONOVO KÜLTÜRÜ Andronovo kültürü, batı Sibirya ve Orta Avrasya Bozkırlarında MÖ 2000–900 arasında varlık göstermiş Tunç çağı kültürlerinden birisidir.[1] Bazı araştırmacılar Andronovo kültürünü arkeolojik kompleks veya arkeolojik ufuk olarak adlandırmayı tercih etmektedirler.[2] Andronovo kültürüne dahil olan eski Sintashta kültürü (MÖ 2200–1800) ve Erken Andronovo kültürlerinde ayrı olarak değerlendirilmektedir. [3] Bazı
POLTAVKA KÜLTÜRÜ Poltavka kültürü (Rusça: Полтавкинская культура), Volga – Ural bozkırlarında ve MÖ 2700-2100 yıllarında orman bozkırlarında gelişen erken ve orta Tunç Çağı arkeolojik kültürüydü. Poltavka kültürü, batıda bir başka Yamnaya halefi olan Catacomb kültürüne komşu olan Yamnaya kültürünün doğudaki bir büyümesi olarak ortaya çıktı. Hint-İran olarak tanımlanan sonraki kültürlerin
YAMNAYA KÜLTÜRÜ Yamnaya kültürü, Yamnaya Horizon,[2] Yamna kültürü, çukur Grave kültürü veya hardal Grave kültürü; geç bakır erken Tunç arkeolojik zamanında Güney Bug, dniester ve Ural nehirler bölgesinde MÖ 3300-2600 varlığını sürdürmüş arkeolojik bir kültürdür.[3] İsmi, karakteristik cenaze geleneğinden gelmektedir: Ямная (yamnaya), çukurlarla ilgili (yama) anlamına gelen Rus bir sıfattır. Bu insanlar ölülerini basit çukur odaları içeren tümülüslere (kurganlar) gömerlerdi.
AFANASİEVO KÜLTÜRÜ Afanasievo kültürü veya afanasiyevo kültürü (Rusça Афанасьевская культура), Güney Sibirya Minusinsk Havzası ve Altay Dağları sırasında Eneolitik dönemde (takribi MÖ 3300 – 2500) varlığını sürdürmüş bilinen en eski arkeolojik kültürlerden birisidir. Kültürün ismi bölge yakınlarında ki Hakasya’nın Bogradsky yerleşimine yakın Afansiev Dağından almıştır.[2] David W. Anthony, Afanasevalıların MÖ 3.700-3.000 tarihinde
UBEYD KÜLTÜRÜ Ubeyd kültürü, tarih öncesi ve erken şehir uygarlığının eşiği arasındaki geçiş noktasıydı. Adını Mezopotamya’nın güneyinde, Tell al-‘Ubaid’de, döneme ait çanak çömleklerin ilk keşfedildiği yerden almıştır. Ubeyid kültürü, MÖ 5300-3900 arasında üç aşamaya ayrılabilir: MÖ 4700’e kadar süren Erken Ubaid (veya Sümer ‘İlk Şehri’ Eridu); MÖ 4500’e kadar süren Orta Ubeyd