KASABA AİLESİ Kasaba ailesi, esas olarak küçük esnaf ve zanaatkâr, küçük tüccar, toprağını kendisi işlemeyen çiftçi, küçük memur ve kısmen de işçi ailelerinden oluşur (Ozankaya, 1984, 291). Kıray, kasaba ailesinin özelliklerini şöyle belirtmektedir: Kasaba aileleri, kendi tüketimleri için sınırlı tarımsal üretim yaparlar. Kasaba aileleri çoğunlukla çekirdek aile biçimindedir. Evlenme yaşı
KENT AİLESİ Kent ailesi, tarımdan uzak işçi, bürokrat ya da küçük ve büyük serbest meslek sahiplerinin oluşturduğu bir aile biçimidir. Kenti; köy ve kasabalardan ayıran da işgücü biçiminin tarıma dayalı değil, tarım dışı etkinliklere (sanayi, hizmetler gibi) dayalı olmasıdır (Ozankaya, 1984, 291-304). Kent ailesi, anne-baba ve evlenmemiş çocuklardan oluşmuş bir
GECEKONDU AİLESİ Türkiye’de, 1950 yılında başlayan, sanayileşme ve kentleşme süreci sonucunda kentte yeni iş imkânlarının gelişmesi ile sağlık, eğitim ve alt yapı hizmetlerinin gelişmesiyle birlikte kırsal kesimlerden kentlere doğru hızlı bir göç başlamıştır. Bu göç olgusu, kentlerin kenar semtlerinde “gecekondu” adı verilen aileleri meydana getirmiştir. Gecekondu ailesi, şehre yerleşmesine rağmen,
AİLENİN ÖNEMİ VE GEREĞİ Aile, toplumun temelini teşkil eden en küçük birim olmasına rağmen, hem fert hem de toplum için vazgeçilmez fonksiyonlara sahip olan bir kurumdur. Toplumu bir binaya benzetirsek, aileler, o binanın taş ve tuğlaları olacaktır. Binanın sağlamlığı, nasıl kullanılan malzemenin sağlamlılığına bağlıysa, toplumun huzurlu, mutlu ve gelişmişlik düzeyi