Stendhal

1783 – 1842

Asıl adı Marie-Henri Beyle olan ve çoğu kez mahlası ile anılan Stendhal, Fransız edebiyatının en büyük realistlerinden sayılır ve realizmin lirik yazarıdır.

Stendhal, romantizmin en güçlü olduğu dönemde yazmasına rağmen romanlarında realizmin etkisiyle gerçekçi ruh tahlillerine yönelmiş; gördüklerini olduğu gibi, süslemeden, yalın bir dil ve üslupla aktarmıştır. Romanlarında insanı, içinde yaşadığı sosyal çevreden koparmadan vermiştir.

Yetkin yapıtlar ortaya koymasına rağmen çağında yeteri kadar anlaşılamamış, kendisinden sonra gelenler tarafından keşfedilmiş ve birçok sanatçı üzerinde etkili olmuştur. Roman anlayışını: “Roman, anayolda gezen bir aynadır. Bir an göklerin mavisini, bir an ayak altındaki çamurlu su birikintilerini yansıtır.” sözleriyle dile getirmiştir.

Gezi, anı, deneme ve roman türünde eserleri vardır.

Eserleri:

Roman

Armance (1827)
Kırmızı ve Siyah (1830)
Parma Manastırı (1839)
Lamiel (1835’te kaleme aldı, ölümünden sonra 1894’te yayınlandı)
Lucien Leuwen (1839-1842 yılları arasında yazıldı, ölümünden sonra 1894’te yayınlandı)

Deneme

Aşk Üzerine (1822)

Biyografi

Haydn, Mozart ve Metastasio’nun Hayatları (1815)
Napolyon’un Hayatı (1817-1818)
Rossini’nin Hayatı (1823)

Otobiyografi

Henri Brulard’ın Hayatı (1890’da yayınlandı)
Bir Bencilin  Anıları (1892’da yayınlandı)

Gezi

Roma, Napoli ve Floransa (1817)
Roma’da Gezintiler (1829)
Bir Turistin Anıları (1838)