PANFOBİ

Panfobi, omniphobia, pantophobia veya panphobia belirsiz ve bilinmeyen kötülüklere karşı duyulan kalıcı korku türüdür. ^[1] Panfobi tıbbi referanslarda bir tür fobi olarak kayıtlı değildir.

TARİH

Panfobi terimi ilk kez 1911 yılında Duyguların Psikolojisi adlı eserinde Théodule-Armand Ribot tarafından icat edildi. ^[2] Onu “bir hastanın her şeyden ya da hiçbir şeyden korkmadığı bir durum” olarak tanımladı. Kaygı, tek bir nesneye perçinlenmek yerine, bir rüyada yüzer ve bir anda sadece bir an için sabitleşir şartlar belirleyebileceği gibi, diğerine itiraz eder. 

Terim  Yunanca πᾶν  (pan)  πᾶς (pas), ^[3] ve φόβος – phobos, (korku) anlamına gelir. ^[4] Yunanca kök kelime pan (ör. Pan-ic) Tanrı Pan’ın müdahalesinin verdiği tatsız durumu açıklar. ^[2] Pan, panik korkusunun (özellikle gece dinlenme halindeki askeri kampları ele geçiren kolektif, hayvan benzeri bir rahatsızlık) ve bir tür bireysel mülkiyetin (panolepsi) aracısı olarak ortaya çıkan bir insan-hayvan melezi olarak karakterize edilir.  ^[5] 

Herodot’a göre, Atinalıları Maraton Savaşı’nda zafere götüren ve Persleri kaçmaya zorlayan Pan’dı.^[2] Bu iddia, pantophobia’nin aslında herkesin korkusuyla ilişkili özgünlüğü tanımlamak için daha doğru bir isim olarak düşünülebilir. ^[2]

TEŞHİS

DSM-5’te , her şeyden her şeyi kapsayan bir korku için kriterler sağlayan spesifik bir fobi yoktur, ancak bu kılavuzdaki genel anksiyete bozukluğu için belirleyici belirti, bir dizi olay veya faaliyet hakkında “aşırı endişe ve endişe (endişe beklentisi).” Birbiriyle çok bağlantılı olan başka bir zihinsel durum , bilinmeyen tehditlerin herkesten gelebileceğinden ve büyük olasılıkla herkesten geleceği korkusuyla, potansiyelle gerçeklikle temas kaybına yol açan paranoyadır.

Sanrılı bozukluk bu tip bozukluğun daha şiddetli bir şeklidir. İlgili akademik literatür panfobiye sadece bu kadar karmaşık zihinsel bozukluk durumlarının bir parçası olarak işaret edebilir. Psödoörotik şizofreni Panfobiye ek olarak,  pananksiyete,  panambivalence  ve daha az ölçüde kaotik cinsellik belirtileri gösteren hastalarda teşhis edilebilir. ^[6] Bu kişiler genel anksiyete hastalarından “nadiren azalmakta olan serbest yüzer anksiyeteye” sahip olmaları  ve  DSM-IV-TR’de sınırda kişilik bozukluğu olduğu klinik olarak teşhis edilebilmeleri bakımından farklılık göstermektedir. DSM-5’e geçişte bu kişilik bozukluğu ile ilgili önemli bir değişiklik yapılmamıştır, bu da tanı kriterlerinin hala uygun olduğunu düşündürmektedir. ^[7]