MİKRO -TEORİ: KİŞİ DURUM ETKİLEŞİMLERİ 

Mikro örgütsel davranış, hem kişisel hem de durumsal özellikleri inceler ve psikoloji alanında olduğu gibi, araştırmacılar davranışı açıklamada her birinin göreceli faydasını tartışır. Bazıları tutum ve davranışların zaman içindeki istikrarını vurguladı. Örneğin, bir kişinin işinden duyduğu memnuniyet, yıllar ve hatta on yıllar boyunca nispeten sabit kalır (Staw ve Ross 1985).

Bu perspektiften bakıldığında, bireysel özellikler, zaman içinde ve durumlar arasında sabit kalan kişisel eğilimlerden türedikleri için davranışın en iyi tahmin edicileridir. Diğerleri bu görüşü eleştirmiş ve kuruluşların bireysel davranışı şekillendirecek kadar güçlü olan ‘güçlü’ durumlar olarak kavramsallaştırılması gerektiğini öne sürmüşlerdir (örneğin, Davis-Blake ve Pfeffer 1989). Güçlü durumlarda bireysel farklılıkların ifade edilmesi olası değildir. Bunun yerine, insanlar iş arkadaşlarından, yerleşik normlardan ve örgütsel uygulama ve prosedürlerden uygun tutum ve davranışları öğrenirler ve bu sosyal etki süreçlerinin, kişisel davranışları kişisel özelliklerden daha iyi tahmin ettiği varsayılmaktadır.

Araştırmacılar tipik olarak kişisel ve durumsal faktörleri birbirinden ayrı olarak değerlendirmişlerdir. Ancak organizasyonel davranışın tam olarak anlaşılması, onların eş zamanlı olarak değerlendirilmesini gerektirir. Bir etkileşimsel yaklaşım kişisel ve durumsal faktörler ve bunların karşılıklı etkilerini hem temsil çalışır çünkü kişisel ve durumsal özellikleri sadece katkı melding daha karmaşıktır.

Kişisel ve durumsal özellikler arasındaki etkileşimler en az dört şekilde olabilir. Birincisi, yukarıda belirtildiği gibi, bazı durumlar diğerlerinden daha güçlüdür ve farklı davranışsal tekdüzelik seviyelerine yol açar. İkincisi, çalışma koşulları herkesi aynı şekilde etkilemez; bazı insanların davranışları farklı durumlarda daha tutarlıdır. Üçüncüsü, ‘karizmatik’ liderlik sergileyenler gibi bazı insanlar, durumları diğerlerinden daha fazla etkileyebilir. Son olarak, insanlar durumları rastgele değil, tutumlarının ve davranışlarının takdir edileceğini düşündükleri durumları seçerler. Organizasyonlarda eksiksiz bir davranış teorisi geliştirmek, o zaman, kişisel ve durumsal faktörleri tek başına ele almaktan, olası kişi-durum etkileşimlerinin karmaşıklığını ve çeşitliliğini ve bunların iş sonuçları üzerindeki etkilerini dikkate almaya geçmeyi gerektirir. Bunu, örgütsel davranış içindeki bir dizi canlı araştırma alanıyla ilgili kişi-durum etkileşimi türlerini tanımlayarak açıklınırsa; örgütsel kültür, demografi, liderlik ve yaratıcılıktır.

KAYNAKÇA: 

JA Chatman , JA Goncalo , International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences , 2001

Reklam (#YSR)