HIYANET-İ VATANİYE KANUNU

Vatana İhanet Kanunu olarakta bilinen Hıyanet-i Vataniye Kanunu, I. TBMM’nin, Kurtuluş Savaşına karşı koyup, düşmanla işbirliğine girenleri cezalandırmak amacıyla 29 Nisan 1920 ve 2. sayılı kanunudur.

Bu kanunun 1. ve 2. maddeleri , TBMM ve Milli Mücadeleye karşı sözlü,yazılı ve eylemleriyle muhalefet ederek fitne ve fesat çıkaranları “vatan ihanet suçu” ve bu ihaneti yapanları ise “idamla” cezalandırmasını beyan ediyordu 

3. Madde suçu ikinci derecede olanların ağır hapis ve kürek mahkumiyeti cezalarını kapsamaktaydı. 

4, 5, 6, 7,8,9 ve 11. Maddelerinde ise yetki ve usulle alakalı kurallar bulunmaktaydı. 

Yasa, (resmi gazete fiilen olmadığı için) duyurudan 48 sonra yürürlüğe geçmek üzere yerel yöneticilere tebliğ edilmişti. 

Önceki yıllarda sivil ve askeri mahkemeler bu kanunun uygulanmasında etken iken zamanla İstiklal Mahkemeleri bu kanunun yürütülmesi konusunda uygulayıcı oldu. 

15 Nisan 1923 değişikliği ile suç alanları genişletilmiş olup 15 Nisan 1939 senesinde usul değişikliğine gidilmiştir. 

Bu yasa, günümüz şartlarında kullanılmadığı için pasif bir kanun olarak kalmıştır.

Reklam (#YSR)