HEYKEL 

Heykel , görsel sanatların üç boyutlu faaliyet gösteren koludur. Heykel, plastik sanatlardan biridir. Taş, metal, seramik, ahşap ve diğer malzemelerde orijinal olarak oyma (malzemenin çıkarılması) ve modelleme (kil olarak malzeme eklenmesi) kullanılan dayanıklı heykel süreçleri ve Modernizm’den beri neredeyse tamamen malzeme özgürlüğü ve sürecini kapsamaktadır. Oyma, kaynak veya modelleme ile birleştirme veya kalıplama veya dökme gibi çok çeşitli malzemeler işlenebilir.

Taştan heykel, bozulabilir malzemelerdeki sanat eserlerinden uzun ömürlüdür ve genellikle eski kültürlerden hayatta kalan eserlerin ( seramik hariç ) çoğunluğunu temsil eder. Ancak tersine ahşap heykel gelenekleri neredeyse tamamen yok olmak üzeredir. Bununla birlikte, antik heykellerin çoğu parlak bir şekilde boyanmakla beraber bu boyalar zamanla kaybolmuştur.  

Heykel, birçok kültürde dini bağlılığın merkezinde yer almıştır ve son yüzyıllara kadar özel kişilerin yaratması için çok pahalı olan büyük heykeller genellikle din veya siyasetin bir ifadesiydi. Heykelleri büyük miktarlarda varlığını sürdüren bu kültürler arasında eski Akdeniz, Hindistan ve Çin’in yanı sıra Orta ve Güney Amerika ve Afrika’daki kültürler bulunmaktadır.

Batı heykel geleneği, antik Yunan döneminde başladı ve kalsik dönemde yaygın bir şekilde ve büyük şaheserler şeklinde kendini gösterdi.  Orta Çağ boyunca , Gotik heykel Hıristiyan inancının acılarını ve tutkularını temsil ediyordu. Klasik modellerin canlanması Rönesans gibi ünlü heykeller üretti. Modernist heykel, geleneksel süreçlerden uzaklaştı ve insan heykelinin tasviri, inşa edilmiş heykel yapımı ve bulunan nesnelerin bitmiş sanat eserleri olarak sunumu ile vurgulandı.