ESKİ TÜRK İNANCINDA BAŞLICA KÜLTLER GÖK KÜLTÜ “Tengri” kelimesi eski Türk dilinde hem tanrı, hem gök anlamı taşımaktadır. Bu bile Türk inançlarında göğün ne kadar önemli olduğunu kanıtlar niteliktedir. Gök, sonsuzluğuyla ve ulaşılamazlığıyla her zaman merak edilmiş ve bu özellikleri sebebiyle tanrısallaştırılmıştır. Kendisinin bir Tanrı olduğu inancının yanında, diğer Tanrıların
TÜRK MİTOLOJİSİNE GÖRE TANRILAR, YARATILIŞ VE TÜREYİŞ Türk mitolojisinde bir çok tanrı (eski Türkçede tengri) vardır ve bunların soyları ve nitelikleri ile ilgili bir çok rivayet ortaya çıkarılmıştır. Farklı kavimlerde farklı şekillerde anlatılan tanrılar ve yaratılış hikayeleri, Bugün tek bir Türk dininden bahsetmemizi olanaksız kılmaktadır zira bazı araştırmacılar Türklerde tek
TÜRK MİTOLOJİSİNİN GENEL ÖZELLİKLERİ VE KAVRAMLARI Mit kelimesi, TDK tarafından Güncel Türkçe Sözlük’te “geleneksel olarak yayılan veya toplumun hayal gücü etkisiyle biçim değiştiren alegorik bir anlatımı olan halk hikâyesi” şeklinde tanımlanmıştır. Yine aynı sözlükte mitoloji kelimesi: “bir ulusa, bir dine ait mitlerin, efsanelerin bütünü” şeklinde tanımlanmıştır. Türkler, Şamanizm ve Gök
Ahağa Han Aha Han – Türk ve Altay mitolojisinde Hayvan Tanrısı. Ahağa Han da denilir. Hayvanları korur. Hayvanların ağası, onların efendisi olarak görülür. Ülgen tarafından yabani hayvanların ve onların yavrularının sorumluluğu kendisine verilmiştir.[1] Türk kültüründe insanların diğer canlılarla, hayvanlarla, bitkilerle ve hatta cansız varlıklarla kardeş olarak görülmesinin en güzel dışa vurumlarından birisidir.
Ağan Ağan – Türk, Altay ve Yakut mitolojisinde iki anlamı bulunur: Bir saygı sözcüğüdür. “Aan” biçimiyle Yakutça’da geçer. Ruhların, kutsal varlıkların, tanrıların ve tanrıçaların adlarının önünde bir saygı ifadesi olarak yer alır. Tıpkı “Hazreti (Hz.)” kelimesinin taşıdığı gibi bir anlamı bulunur. Ör: Aan Kubay Hotun (Ağan Kübey Hanım).[1] Ayrıca dua anlamına da gelir.[2] Yakarma,
Ağal Ağal – Yakut ve Altay mitolojisinde “Ruh çağırma”. Tanım Özellikle ataların ruhlarının yardım etmesi için bazı ritüellerle çağrılmasıdır.[1] Yaygın olarak kullanılan iki anlamı vardır. Bir saygı sözcüğüdür. “Aal” biçimiyle Yakutça’da geçer. Ruhların, kutsal mitolojik varlıkların, Tanrıların ve Tanrıçaların adlarının önünde bir saygı ifadesi olarak yer alır. Tıpkı “Hazreti (Hz.)” kelimesinin taşıdığı gibi bir
Ağaç Kültü Ağaç inancı birçok doğa inançlarının barındırdığı animizimde, ağaçların saygı gösterilmesi gereken bir ruha sahip oldukları, ve ağaçlara gösterilen saygı, bereketi etkilediğine inanmaktan kaynaklanan bir kült’dür. Eski Türklerin ve Moğolların inancı Tengricilikte, ve Kuzey Amerika’nın yerli inançlarında, ayrıca bir de dünyanın merkezinde durduğuna, ve yer ve gök alemini birleştirdiğine inanılan “Dünyalar
Ağaç Ata Ağaç Ata – Türk Mitolojisinde ve halk kültüründe Ağaç Tanrı. Farklı şivelerde Ağaç (Ağaş, Ağas, Yağaç, Yığaç, Cığaç, Eves) Ata olarak da bilinir. Moğolcada Mod ve Modun (Modon) Eçege olarak söylenir. Özellikler Bazı Türk boyları örneğin Uygurlar ağaçtan türediklerine inanırlar. İki nehrin kavşağında[1] bulunan bir adacığın tam ortasında yan yana duran iki ağacın arasına düşen yıldırımlar sonrasında beş tane çadır