ANTROPOLOJİDE KÜLTÜREL MATERYALİZM

Kültür materyalizm, Marvin Harris 1968 yılında çıkardığı  Antropolojik Teorinin Yükselişi,[1] isimli eserinde; teorik paradigma ve araştırma olarak değerlendirilebilir, şeklinde işleniştir.[2] Harris daha sonra, 1979 tarihli Kültürel Materyalizm kitabında paradigmanın tam bir detaylandırılmasını ve savunmasını geliştirdi. [3] Harris’e göre sosyal değişim üç faktöre bağlıdır: bir toplumun altyapısı, yapısı ve üst yapısı. [4]

Harris’in kültürel materyalizm kavramı, Karl Marx ve Friedrich Engels’in yazılarının yanı sıra, Karl August Wittfogel ve 1957 tarihli kitabı Oriental Despotism: A Comparative Study of Total Power tarafından değiştirilen teorilerinden etkilenmiştir. [5] Yine de bu materyalizm, Marksist diyalektik materyalizmden olduğu kadar felsefi materyalizmden de farklıdır. [6] Thomas Malthus’un çalışması Harris’i yeniden üretimin üretime eşit önemde olduğunu düşünmeye teşvik etti. Araştırma stratejisi, Herbert Spencer dahil olmak üzere önceki antropologların çalışmalarından da etkilendi. Edward Tylor ve Lewis Henry Morgan, 19. yüzyılda kültürlerin zaman içinde daha az karmaşıktan daha karmaşık olana doğru evrimleştiğini ilk kez öne sürdüler. Leslie White ve Julian Steward ve onların kültürel evrim ve kültürel ekoloji teorileri, 20. yüzyılda evrimci kültür teorilerinin yeniden ortaya çıkmasında etkili oldu ve Harris, kültürel materyalizmi formüle ederken onlardan ilham aldı.

EPİSTEMOLOJİK İLKELER  

Kültürel materyalizm, bilimsel bir araştırma stratejisidir ve bu nedenle bilimsel yöntemi kullanır. Diğer önemli ilkeler şunlardır operasyonel tanımları, Karl Popper ‘in yanlışlanabilirlik, Thomas Kuhn’un ‘ ın paradigmaları ve pozitivizm ilk önerdiği Auguste Comte ve tarafından popüler Viyana Çevresi. Kültürler arasındaki farklılıkları ve benzerlikleri anlamak için bilim tekniklerini uygularken ortaya çıkan temel soru, araştırma stratejisinin “insanların söyledikleri ve düşündükleri ile söyledikleri, düşündükleri ve yaptıkları arasındaki ilişkiyi bilimsel araştırma nesneleri olarak nasıl ele aldığıdır”. [7] Bu kültürel materyalizme yanıt olarak davranışsal olaylar ve fikirler, değerler ve diğer zihinsel olaylar arasında bir ayrım yapar.

Aynı zamanda emik ve etik işlemler arasında ayrım yapar . Kültürel materyalizm içindeki emik işlemler, tanım ve analizlerin gerçek, anlamlı ve uygun olarak yerli tarafından kabul edildiği işlemlerdir. Etik işlemler, kullanılan kategorilerin ve kavramların gözlemciye ait olduğu ve bilimsel teoriler üretebildiği operasyonlardır. Araştırma stratejisi, etik davranış olaylarına öncelik verir.

TEORİK İLKELER  

  • Etic ve davranışsal altyapı, onların etik ve üretim ve yeniden (malzeme ilişkiler) davranışsal modlarını içeren ortama, bir toplumun ilişkilerini içeren.
  • Etik ve davranışsal yapı , bir toplumun ahlaki ve davranışsal iç ve siyasal ekonomileri (sosyal ilişkiler).
  • Etik ve davranışsal Üstyapı , bir toplumun etik ve davranışsal sembolik ve düşünsel yönleri, örneğin sanat, ritüeller, spor ve oyunlar ve bilim (sembolik ve düşünsel ilişkiler).
  • “Bilinçli ve bilinçsiz bilişsel hedefler, kategoriler, kurallar, planlar, değerler, felsefeler ve inançlar” dahil olmak üzere emik ve zihinsel Üstyapı (Harris 1979: 54) (anlamlı veya ideolojik ilişkiler).

Bu kültür bölümü içinde kültürel materyalizm, olasılıkçı altyapısal determinizm ilkesi olarak adlandırılan şeyi tartışır. Materyalist yaklaşımının özü, altyapının hemen hemen her koşulda bir kültürün evriminin arkasındaki en önemli güç olmasıdır. Yapı ve üst yapı, “altyapı güçlerinin önemsiz, epifenomenal refleksleri” olarak görülmez. [8] Yapı ve sembolik / düşünsel yönler, bir bütün olarak sistem içinde düzenleyici mekanizmalar görevi görür.

Araştırma stratejisi, uzun vadede altyapının olasılıkla üstyapıları belirleyen yapıyı olasılıksal olarak belirlemesinin, aksi takdirde daha muhtemel olduğunu öngörür. Dolayısıyla, daha önceki Marksist düşüncede olduğu gibi, maddi değişimler (teknoloji veya çevre gibi), büyük ölçüde sosyal organizasyon ve ideoloji modellerini belirleyici olarak görülüyor.

MARKİSİZM İLE ÇATIŞMA  

Fikrin temeli olarak Marx ve Engels’in ekonomik teorilerine dayanmasına ​​rağmen kültürel materyalizm, Marksist diyalektiği reddeder ve bu da filozof George Wilhelm Friedrich Hegel’in teorilerine dayanır.

ARAŞTIRMA 

1980’lerde Marvin Harris, disiplinler arası çalışma konusunda davranışsal psikologlarla, en önemlisi Sigrid Glenn ile verimli bir etkileşim yaşadı. Çok yakın zamanda, davranış psikologları bu amaca yönelik bir çaba içinde bir dizi temel keşif deneyleri ürettiler. [9] Daha yakın zamanlarda genç antropologlar, yeni bir altyapı antropolojisinin parçası olarak Marvin Harris’in çalışmasına yeniden yaklaştılar. [10]

KAYNAKÇA 

  1.  Harris, Marvin (2001a) [İlk yayımlanan 1968], The Rise of Anthropological Theory: A History of Theories of Culture , Walnut Creek, California: AltaMira Press, ISBN 978-0-7591-0132-610 Eylül 2010’da alındıCiltsiz ISBN 0-7591-0133-7 
  2.  Margolis, Maxine L (2001), “Giriş”, Marvin Harris (ed.), The Rise of Anthropological Theory: A History of Theories of Culture , 2001a (ilk basım 1968), s. x
  3.  Harris, Marvin (2001b) [İlk yayın tarihi 1979], Cultural Materialism: The Struggle for a Science of Culture (Güncellendi ed.), Walnut Creek, California: AltaMira Press, ISBN 978-0-7591-0134-010 Eylül 2010’da alındıCiltsiz ISBN 0-7591-0135-3 
  4.  Frank Elwell (2001), Harris toplumların Evrensel yapısına , arşivlenmiş orijinal 2015-09-30 tarihinde
  5.  Harris (2001a) , s. 673ff.
  6.  Moore, Jerry D (2004), “Marvin Harris: Cultural Materialism” , Visions of Culture: An Introduction to Anthropological Theories and Theorists (2. baskı), Walnut Creek, CA: AltaMira Press, s. 203–215, ISBN 978-0-7591-0410-510 Eylül 2010’da alındıCiltsiz ISBN 0-7591-0411-5 
  7.  Harris, Marvin (2001b), s29.
  8.  Harris, Marvin (2001b), s. 72
  9.  Ward, Todd.A .; Eastman, Raymond. & Ninness, Chris (2009), “Kültürel Materyalizmin Deneysel Bir Analizi: Çeşitli Üretim Modlarının Kaynak Paylaşımı Üzerindeki Etkileri” , Davranış ve Sosyal Sorunlar , 18 : 58–80, doi : 10.5210 / bsi.v18i1.1950 , S2CID  153865620 10 Eylül 2010’da alındı
  10.  Dalakoglou, D. (2009), Yol Antropolojisi
Reklam (#YSR)